Garbatka dromaderka

Garbatka dromaderka (Notodonta dromedarius) to motyl z rodziny garbatkowatych. ciało ubarwione na brunatny kolor z czerwonymi łuskami w środkowej części tułowia. Skrzydła pierwszej pary ciemnobrunatne-fioletowe. Nasady skrzydeł żółte. Na skrzydłach żółtawe i rdzawe przepaski. tylne skrzydła szarawe z nieco jaśniejszą przepaską. Gąsienica ma różne ubarwienie. Grzbietowe strony czterech pierwszych segmentów odwłoka tworzą garby.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Garbatka dromaderka (Notodonta dromedarius)

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Występuje w Azji i Europie, u nas na terenie całego kraju w lasach liściastych i mieszanych, parkach, w miejscach ruderalnych.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od maja do sierpnia.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 3,8-4,8 cm.

Pożywienie

Rośliny żywicielskie to brzoza i olsza, czasem wierzba i topola oraz leszczyna.

Rozmnażanie

Wyprowadza dwa pokolenia w roku.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				●	●	●	●					Okres lotu garbatki dromaderki.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki owadów

Garbatka miesięcznica
Notodonta tritophus

Garbatka zygzakówka
Notodonta ziczac

Garbatkowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Quiz

Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012