Garbatka zygzakówka
Garbatka zygzakówka (Notodonta ziczac) to nocny motyl z rodziny garbatkowatych. Głowa jasnobrązowa, tułów brązowy z jasnym środkiem. Skrzydła szaro-brązowe z cienkimi przepaskami. W okolicy żyłki poprzecznej widoczna brunatna, wygięta w łuk plama. Strzępina poprzedzona cienką linią w kolorze brązu. Skrzydła tylne jaśniejsze z białawą przepaską. Gąsienica rożnie ubarwiona. Na drugim i trzecim segmencie odwłoka wygięte w tył garby, z których pierwszy jest większy. Garb znajduje się także na ósmym segmencie. Tylna cześć odwłoka zabarwiona na pomarańczowo. Dobrze widoczne przetchlinki.
Zdjęcia – galeria
Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

© Tim's insects – stock.adobe.com
⤢ POWIĘKSZ
Występowanie i środowisko PL
Gatunek ten występuje w Europie, Azji i północnej części Afryki. W Polsce na terenie całego kraju, głównie w lasach liściastych i mieszanych oraz parkach.
Tryb życia i zachowanie
Okres lotu od kwietnia do sierpnia.
Morfologia i anatomia
Rozpiętość skrzydeł wynosi 4-5 cm.
Pożywienie
Gąsienica żeruje na topoli i wierzbie, rzadziej na olszy, brzozie i leszczynie.
Rozmnażanie
Występują dwa pokolenia w roku.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | ● | ● | Okres lotu garbatki zygzakówki. |
Pokrewne gatunki owadów
Jaki jest największy motyl świata?

Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.
Czy gąsienice są nudne?

Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?
Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012
- Heiko Bellmann – Owady – Spotkania z przyrodą, ISBN 978-83-7763-356-4, Multico Oficyna Wydawnicza 2015
© medianauka.pl, 2020-06-25, GAT-636016