Babka zwyczajna
Babka zwyczajna (Plantago major L.) to bylina lub roślina jednoroczna z rodziny babkowatych o właściwościach leczniczych, pospolita w całej Polsce. W uprawach stanowi chwast. Gatunek podobny - babka wielonasienna.
Plantago major L.
niemiecka: Breitwegerich
czeska: Jitrocel větší
francuska: Grand plantain
hiszpańska: llantén mayor
Królestwo: Rośliny (Plantae)
Klad: Naczyniowe
Klad: Nasienne
Klasa: Okrytonasienne, okrytozalążkowe
Rząd: Jasnotowce (Lamiales)
Rodzina: Babkowate (Plantaginaceae)
Występowanie i środowisko
Rośnie na przydrożach, miejscach ruderalnych, nad brzegami wód, na łąkach i pastwiskach. Preferuje gleby zasobne w azot.
Kwitnie w okresie od czerwca do października. Jest odporna na deptanie.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 10-40 cm.
Kłącze jest bardzo krótkie.
Liście są szerokojajowate, skórzaste, odziomkowe, układające się w rozetę, tępe, całobrzegie, wyraźnie widoczne unerwienie liści (3-9), zwężające się w ogonek.
Kwiaty są usadowione w kwiatostanach na długich, pozbawionych bruzd, nagich szypułkach. Kwiatostan to kłos, długi i wąski. Kwiaty małe, niepozorne, żółtawe, z długimi nitkami pręcików.
Owoc to torebka.
Nasiona są zebrane zwykle po 8 w jednej torebce.
Rozmnażanie
To roślina wiatropylna.
Ochrona i zagrożenia
To pospolita roślina, nie wymaga ochrony.
Ciekawostki
Brak danych.
Zbiory i zastosowanie
Liście zawierają substancje, które sprzyjają gojeniu się ran. Od bardzo dawna okłady z babki stosowano na oparzenia, użądlenia, otarcia, zwichnięciach, przy wrzodach.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2017-06-07, GAT-4420
