Babka zwyczajna

Babka zwyczajna (Plantago major L.) to bylina lub roślina jednoroczna z rodziny babkowatych o właściwościach leczniczych, pospolita w całej Polsce. W uprawach stanowi chwast. Gatunek podobny - babka wielonasienna.

Występowanie i środowisko PL

Rośnie na przydrożach, miejscach ruderalnych, nad brzegami wód, na łąkach i pastwiskach. Preferuje gleby zasobne w azot.

Kwitnie w okresie od czerwca do października. Jest odporna na deptanie.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 10-40 cm.

Kłącze jest bardzo krótkie.

Liście są szerokojajowate, skórzaste, odziomkowe, układające się w rozetę, tępe, całobrzegie, wyraźnie widoczne unerwienie liści (3-9), zwężające się w ogonek.

Kwiaty są usadowione w kwiatostanach na długich, pozbawionych bruzd, nagich szypułkach. Kwiatostan to kłos, długi i wąski. Kwiaty małe, niepozorne, żółtawe, z długimi nitkami pręcików.

Owoc to torebka.

Nasiona są zebrane zwykle po 8 w jednej torebce.

Rozmnażanie

To roślina wiatropylna.

Ochrona i zagrożenia

To pospolita roślina, nie wymaga ochrony.

Zdjęcia - galeria

Zbiory i zastosowanie

Liście zawierają substancje, które sprzyjają gojeniu się ran. Od bardzo dawna okłady z babki stosowano na oparzenia, użądlenia, otarcia, zwichnięciach, przy wrzodach.