Dikdik drobny

Dikdik drobny (Madoqua guentheri) to gatunek ssaka z rodziny wołowatych. Sierść żółto-szaro-brązowa z wierzchu i biaława od spodu. Wokół oczu biała obrączka. Oczy i uszy są duże. Pysk wydłużony. Na głowie krótkie rogi.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Samburu National Reserve, Masai Mara, Kenya, Africa © imageBROKER – stock.adobe.com

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Ssak ten żyje w Afryce od Etiopii po Kenię. Zasiedla tereny porośnięte zaroślami.

Tryb życia i zachowanie

Brak danych.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Madoqua g. guentheri, Thomas, 1894
Madoqua g. smithii, Thomas, 1901

Pokrewne gatunki ssaków

Dikdikk sawannowy
Madoqua kirkii

Wołowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015