Parzystokopytne (Artiodactyla)
Parzystokopytne (Artiodactyla) to rząd ssaków, który liczy dziś około 170 gatunków w 10 rodzinach. Wyróżniamy pośród nich świniokształtne (świniowate, pekari i hipopotamy) oraz przeżuwacze (wielbłądowate, jeleniowate, kanczyle, piżmowce, żyrafowate, widłorogie, krętorogie). W Polsce żyje 12 gatunków.
Rodziny
Wykaz wszystkich opublikowanych artykułów tematycznych.
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Parzystokopytne (Artiodactyla)
Masa ciała: do 3,6 t.
Inne rodziny
- Lithobius
- Piżmowce (Moschidae)
- Kanczyle (Tragulidae)
Występowanie i środowisko
Dzikie gatunki nie występują tylko w Australii i na Antarktydzie. Zajmują różnorodne środowiska, od terenów otwartych po gęste lasy i tereny górskie.
Tryb życia i zachowanie
Żyją długo (kilkadziesiąt lat). Najczęściej tworzą stada. Czasem odbywają dalekie wędrówki (renifery). Prawie wszystkie są przystosowane do szybkiego i wytrwałego biegu.
Morfologia i anatomia
Parzystokopytne charakteryzują się dużą różnorodnością w zakresie rozmiarów i ciężaru. Wszystkie mają 2 lub 4 palce na każdej z kończyn. Na kości czołowej często występują wyrostki, stanowiące między innymi poroże.
W obu parach kończyn najsilniej są rozwinięte III i IV palec zakończone racicami, palce boczne zredukowane. W śródstopiu palce te są zwykle zrośnięte. Mózg jest dobrze rozwinięty. Najlepiej rozwinięte zmysły to wzrok i słuch. Żołądek złożony z wielu komór. U przeżuwaczy pokarm fermentuje w pierwszej komorze z udziałem bakterii i orzęsków, następnie wraca do jamy gębowej, zostaje przeżuty i trafia do dalszych odcinków układu pokarmowego, gdzie zostaje strawiony. Występują zwykle 1 lub 2 pary sutek (za wyjątkiem świń), które są usytuowane w pachwinie, czasem tworzą wymię.
Rozmnażanie
Są poligamiczne. Zwykle w miocie 1 lub 2 młode, a u świniowatych mioty są liczniejsze. Rozród zwykle ma miejsce raz w roku. U sarny występuje ciąża przedłużona.
Pożywienie
Są zwykle roślinożerne. Świniowate i pekari zjadają też pokarm zwierzęcy.
Ochrona i zagrożenia
Wiele gatunków jest zagrożonych wyginięciem. Nalezą do nich: Sus salvanius, Cervus eli, Cervus duvauceli, Hippocamelus bisulcus, Muntiacus feai, Bos grunniens, Bos sauveli, Bubalus depressicornis, Bubalus mindorensis, Bubalus quarlesi, Cephalopus jentinki, Gazella cuvieri, Gazella leptoceros, Hemitragus jayakari, Oryx leucoryx, Ovis musimon.
Ciekawostki
Najwięcej zwierząt domowych pochodzi z tego rzędu ssaków (bydło, świnia, owca, koza, renifer, wielbłądy, inne). Wiele dzikich gatunków to zwierzęta łowne.
Galeria zdjęć
© medianauka.pl, 2014-01-09, RZAD-2
