Wielbłądowate

Wielbłądowate (Camelidae) to rodzina ssaków, która liczy dziś 6 gatunków w 3 rodzajach. W Polsce nie żyją na wolności żadne gatunki z tej rodziny ssaków.

Wygląd

Są to duże zwierzęta o długich nogach, długiej szyi, wełnistej sierści. Kończyny posiadają tylko po 2 palce. Końcowa część palca zakończona jest rogową blaszką. Zwierzęta te stąpają na poduszkach utworzonych przez zgrubienie skóry na rozszerzonych, środkowym członie palca.

Gatunki

To atlas z wykazem gatunków, przynależących do danej rodziny. Aby wyświetlić tylko polskie gatunki, użyj filtra Ukryj obce gatunki, który znajdziesz w panelu bocznym. Możesz także użyć innych ciekawych filtrów, dzięki którym wyświetlisz gatunki z określonego kontynentu, o określonym statusie zagrożenia wyginięciem lub w oparciu jeszcze o inne kryteria. Nasz atlas zawiera karty opisów gatunków wraz ze zdjęciami. Kliknij na nazwę gatunkową lub miniaturę zdjęcia, aby się dowiedzieć czegoś więcej na temat danego gatunku.

Alpaka

Lama pacos

Alpaka jest udomowionym przez Inków 4500 lat temu zwierzęciem domowym z rodziny wielbłądowatych, mniejszym od lamy, bardzo do niej podobnym. Alpaka jest bardzo łagodnym zwierzęciem. Dobrze wspina się na skalne urwiska.

Dromader, wielbłąd jednogarbny

Camelus dromedarius

Dromader to zwierzę domowe z rodziny wielbłądowatych, podobne do wielbłąda dwugarbnego. Ma jednak w odróżnieniu od niego lżejszą budowę ciała, dłuższe nogi i jeden garb.

Gwanako, guanako

Lama guanicoe

Gwanako, guanako (Lama guanicoe) to gatunek ssaka z rodziny wielbłądowatych - przodek lamy i alpaki. Prowadzi stadny tryb życia. W stadzie występuje 4-10 samic i jeden samiec.

Lama

Lama glama

Lama to ssak domowy z rodziny wielbłądowatych z Ameryki Południowej, hodowana w Boliwii i Peru. Została udomowiona około 1000 lat temu. Hodowana jest dla mięsa, wełny i jako zwierzę juczne. Przodkiem lamy jest prawdopodobnie gwanako.

Wielbłąd dwugarbny

Camelus bactrianus

Wielbłąd dwugarbny, zwany też baktrianem, to udomowiony ssak z rodziny wielbłądowatych, żyjący na pustyni. Zwierzę bardzo odporne na trudne warunki klimatyczne. Ma charakterystyczne dwa garby, które stanowią rezerwę tłuszczu.

Wigoń, wikunia

Vicugna vicugna

Wigoń, zwany też wikunią, to ssak pustynny z rodziny wielbłądowatych, pochodzący z Ameryki Południowej. Wigonie żyją w haremach złożonych z samca, kilku samic i ich młodych lub w grupach samych młodych samców.

Zdjęcia - galeria

Występowanie i środowisko

Dzisiaj dziko żyją jedynie w Azji i górach Ameryki Południowej. Zamieszkują pustynne, półpustynne obszary i tereny wysokogórskie.

Tryb życia i zachowanie

Są bardzo wytrzymałe na brak wody.

Morfologia i anatomia

Ich żołądek złożony jest z trzech części. W odróżnieniu od innych ssaków, ich krwinki czerwone mają owalny kształt i zawierają jądro, co jest unikalne u ssaków.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 242-400 dni. Samica rodzi jedno, czasem dwa młode. Młode są dość samodzielne po narodzinach.

Pożywienie

Zjadają suchą pustynną, ciernistą roślinność.

Ochrona i zagrożenia

Są wśród nich zwierzęta udomowione (dromader, baktrian, lama). Gatunki udomowione są wykorzystywane jako zwierzęta juczne, są hodowane dla mięsa, wełny i mleka.

Ciekawostki

Wielbłądowate rozwinęły się w Ameryce Północnej. Były pośród nich okazy wielkości żyrafy. Część nich przedostało się na inne kontynenty. Podczas epoki lodowcowej wszystkie gatunki z Ameryki Północnej wyginęły.