Orzesznica leszczynowa

Orzesznica leszczynowa, orzesznica (Muscardinus avellanarius) to mały gryzoń z rodziny popielicowatych. Ciało pokryte jest rudym futerkiem od strony grzbietowej, brzuszna część jest biała. Ma owłosiony ogon, ale w odróżnieniu od innych krajowych popielic nie ma kity. To jeden z najmniejszych gryzoni z popielicowatych na półkuli północnej. Charakterystyczny dla orzesznicy jest krótki i tępo zakończony pyszczek oraz czarne jak paciorki oczy.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Orzesznica leszczynowa (Muscardinus avellanarius)

© saguari – stock.adobe.com


Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Orzesznica jest powszechna w Europie (poza północą), zamieszkuje też Azję Mniejszą. Zamieszkuje lasy i zarośla o bogatym podszyciu. Nie występuje na otwartych przestrzeniach. Pionowy zasięg występowania to 1300 m n.p.m. w Alpach. W Polsce nie jest często spotykana. Najczęściej występuje w południowej i południowo-wschodniej części kraju.

Tryb życia i zachowanie

To ssak aktywny w nocy. Zapada w długi sen zimowy (od października do marca lub początku kwietnia). Jest wyjątkowo płochliwy. Bardzo trudno go zaobserwować.

Prowadzi nadrzewny tryb życia. Buduje kuliste gniazda wśród gałęzi, zimą w dziuplach lub norach. Latem buduje gniazdo lęgowe nisko nad ziemią, drugie - do dziennego odpoczynku - buduje wysoko nad ziemią.

Przestraszona orzesznica nieruchomieje lub spada na ziemię, gdzie przyczajona sposobi się do ucieczki. Zaatakowana potrafi odrzucić ogon!

Gryzoń ten żyje samotnie. W pary łączy się tylko podczas godów.

Morfologia i anatomia

Gryzoń ten jest wielkości myszy domowej. Osiąga 12-17 cm długości ciała, z czego na ogon przypada 5-8 cm. Waży od 9 do 23 g.

Pożywienie

Wiosną zjada korę. Latem zjada jagody. Jesienią żywi się orzechami, żołędziami, nasionami, owocami. Czasem zjada pokarm pochodzenia zwierzęcego. Gromadzi w zimowym gnieździe zapasy na zimę.

Rozmnażanie

Wyprowadza zwykle dwa mioty w ciągu roku: w maju i połowie sierpnia. Samica rodzi po 3-7 młodych w miocie. Ciąża trwa 4 tygodnie. Po 17 dniach młode otwierają oczy. Dojrzałość płciową uzyskują po 10-12 miesiącach.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce jest objęta ochroną gatunkową. Latem zagrażają jej ptaki drapieżne, podczas hibernacji - dziki i lisy. Niebezpieczne są także zbyt mroźne zimy. Największe zagrożenie to działalność człowieka i związana z tym utrata naturalnych siedlisk.

Ciekawostki

Orzesznica jest to najmniejszy przedstawiciel popielicowatych w Polsce.

Orzesznica potrafi zwisać głową w dół, trzymając się tylko za pomocą tylnych łapek i asekurując się ogonem.

Pytania

Pytania

Czy orzesznica zapada w sen zimowy?

Tak. Trwa on od października do połowy kwietnia.




Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

     Trwa sen zimowy orzesznicy
         Przychodzą na świat młode orzesznice
      Trwa okres aktywności życiowej orzesznicy.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Pokrewne gatunki ssaków


Ile śpią ssaki?
Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?
Najmniejszy ssak
Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?
Największy ssak
Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?
Jak dużo jedzą zwierzęta?
Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Powiązane quizy

Ssaki Polski — quiz

Liczba pytań: 30
Quiz szkolny
Średni wynik:
19.42 / 64.73%
2024-01-20



Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
  • Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
  • pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
  • Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
  • Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
  • Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
  • Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0

© medianauka.pl, 2013-01-03, GAT-246
Data aktualizacji artykułu: 2022-04-26




©® Media Nauka 2008-2023 r.