Gąsienicznikowate

Gąsienicznikowate (Ichneumonidae) to rodzina z rzędu błonkoskrzydłych, do której zalicza się aż 22 tysiące gatunków owadów. To najliczniejsza rodzina wśród wszystkich błonkówek. W Polsce występuje około 1310 gatunków, choć prawdopodobnie jest ich dużo więcej i czekają na swoich odkrywców.

Wygląd

Ciało tych błonkówek jest zwykle bardzo szczupłe, głowa mała. Odwłok bywa spłaszczony lub okrągły, czasem wygięty. Ubarwienie zależy od gatunku i jest różnorodne, zwykle brązowawe, czarne, czerwone, czasem z pasami. Czułki mogą być szczeciniaste lub nitkowate. Są zwykle dość długie.

Gatunki

Wykaz wszystkich opublikowanych artykułów tematycznych.

Sierpoń żółty PL

Ophion luteus

Sierpoń żółty (Ophion luteus) to gatunek błonkówki z rodziny gąsienicznikowatych. Ciało sierponia jest bardzo szczupłe, głowa mała, odnóża długie. Ubarwienie ciała żóltawoczerwone. Czułki są nitkowate, bardzo długie i wieloczłonowe.

Występowanie i środowisko

Przedstawicieli tej rodziny można znaleźć w lasach, parkach, na polach i łąkach.

Tryb życia i zachowanie

To pasożyty. Samica znajduje ofiarę i za pomocą długiego pokładełka składa jaja na powierzchni owada lub w jego wnętrzu. Ofiara może być przy tym sparaliżowana lub zachować zdolność do ruchu i przyjmowania pokarmu.

Morfologia i anatomia

Cechą charakterystyczną jest obecność komórki śródłokciowo-łokciowej na przedniej parze skrzydeł. Rozmiary krajowych gatunków wahają się od 3 do 35 mm bez pokładełka, które może mieć nawet kilkanaście centymetrów. Aparat gębowy typu gryzącego.

Rozmnażanie

Larwy rozwijają się na lub w żywicielu. Podobnie przepoczwarzenie następuje na powierzchni żywiciela, w jego ciele lub nieopodal. Cykl życiowy gatunków rodzimych na ogół nie przekracza jednego roku.

Pożywienie

Larwy pasożytują na innych owadach.

Ochrona i zagrożenia

Kilkanaście gatunków jest u nas zagrożonych wymarciem.

Ciekawostki

Niektóre gatunki gąsiennicznikowatych pasożytują na gatunkach pasożytujących na innych gatunkach.