Krab wełnistoszczypcy, krab wełnistoręki

Krab wełnistoszczypcy, krab wełnistoręki (Eriocheir sinensis) to gatunek skorupiaka z rzędu dziesięcionogów. Szczypce są pokryte wełnistą materią, włoskami, stąd nazwa kraba. Ubarwienie ciemnooliwkowe, z ciemniejszymi plamkami.

Występowanie i środowisko PL

Krab ten jest w naszej faunie dopiero od niedawna. Został zawleczony z Chin do Niemiec w 1912 roku. Dziś ma się dobrze w Bałtyku, najliczniej u ujścia Łaby. W Polsce można go najczęściej spotkać w Zatoce Pomorskiej i Gdańskiej, a także w dolnym odcinku rzek Odry i Wisły, a także w wielu zbiornikach wody słodkiej.

Tryb życia i zachowanie

To krab o nocnej aktywności. Co ciekawe nawet kilkanaście dni krab ten może żyć na lądzie. Potrafi przejść przez śluzy, tamy i wejść do zbiorników takich jak stawy, jeziora. Kraby te praktycznie stale odbywają wędrówki, pokonując setki kilometrów. Młode osobniki dziennie pokonują 1-3 km, starsze nawet 10 km dziennie.

Morfologia i anatomia

Szerokość głowotułowia wynosi 7-9 cm. Krab ten ma ciało o zarysie kwadratowym. Pancerz ma z przodu widoczne charakterystyczne ząbki. Pierwsza para odnóży to szczypce, których owłosienie szczególnie wyraźne jest u samców.

Pożywienie

Zjada martwe ryby oraz mięczaki, a także szczątki roślinne.

Rozmnażanie

Na rozród niezbędne jest zasolenie 20-30‰. Krab wędruje więc w górę rzek i do Morza Północnego. W Bałtyku nie rozmnaża się.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Krab ten jest uważany za szkodnika. Oprócz niszczenia sieci, wyjadania ryb, kłopotliwe jest drążenie nor w ziemi w celu uzyskania schronienia w dzień, niszcząc w ten sposób tamy i budowle przy brzegach wód.

Krab ten jest jadalny i smaczny. Nie znalazł jednak u nas zainteresowania społecznego w zakresie konsumpcji, co z pewnością przyczyniłoby się do zwalczania tego szkodnika.

Do naturalnych wrogów należą czaple, gryzonie.

To największy skorupiak w Bałtyku.

Pokrewne gatunki bezkręgowców

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Aleksander Rajski – Zoologia, ISBN 83-01-06181-2, PWN 1988
Alfred Brehm – Życie zwierząt - bezkręgowce, PWN 1968
Alfred Brehm – Życie zwierząt - bezkręgowce, PWN 1968
Ludwik Żmudziński – Świat zwierzęcy Bałtyku., Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1974