Mulak białoogonowy

Mulak białoogonowy, jeleń wirginijski, jeleń wirgiński (Odocoileus virginianus) to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Latem sierść jest ruda, zimą szarawa. Cechą charakterystyczną jest biały spód ogona. Samiec ma okazałe poroże, które może mieć nawet 28 rozgałęzień i jest skierowane ku przodowi. Może osiągać nawet 80 cm długości. Wyróżniamy 38 podgatunków.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Mulak białoogonowy (Odocoileus virginianus)

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Ssak ten ma szeroki zasięg występowania w obu amerykach od Kanady po Boliwię. Zasiedla różnorodne środowiska.

Tryb życia i zachowanie

Tworzy małe stada, w zimie nieco większe. Długość życia wynosi 15-20 lat.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 85-240 cm, ogona 10-35 cm, wysokość w kłębie wynosi 55-110 cm, a ciężar ciała 22-205 kg. Samiec jest znacznie większy od samicy.

Rozmnażanie

Po ciąży trwającej 196-210 dni samica rodzi 1-4 młodych, najczęściej dwa.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

To zwierzę łowne.

Pokrewne gatunki ssaków

Mulak czarnoogonowy
Odocoileus hemionus

Jeleniowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995