Plujkowate

Plujkowate (Calliphoridae) to rodzina owadów, która liczy dziś około 1100 gatunków. W Polsce żyje 66 gatunków z tej rodziny muchówek.

Wygląd

To stosunkowo duże muchówki o czarnym, metalicznie niebieskim lub metalicznie zielonym ubarwieniu, krępej budowie ciała. Błoniaste skrzydła są przeźroczyste. Odnóża zakończone są przylgami i pazurkami. Larwy mają biały lub żółty kolor. Mają wydłużony kształt.

Gatunki

Wykaz wszystkich opublikowanych artykułów tematycznych.

Lucilia caesar

Padlinówka cesarska (Lucilia caesar) to pięknie połyskująca w słońcu metaliczną zielenią muchówka, której larwy rozwijają się w padlinie. Osobniki dorosłe można spotkać na odchodach, padlinie i kwiatach.

Calliphora vicina

Plujka pospolita to typowy przedstawiciel tej rodziny muchówek. Ma charakterystyczne metalizujące plamy na odwłoku i duże brunatne oczy. Larwy rozwijają się w padlinie. Skrzydła są błoniaste, przeźroczyste. Na głowie znajdują się duże, czerwonawe oczy.

Nazwa rodziny

Plujkowate (Calliphoridae)

Występowanie

Liczba gatunków na świecie

1100

Liczba gatunków w Polsce

66

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Owady (Insecta)
Rząd: Muchówki, dwuskrzydłe (Diptera)
Rodzina: Plujkowate (Calliphoridae)

Długość ciała

Długość: do kilkunastu milimetrów.

Inne gatunki

• Amenia leonina
• Blephericnema splendens
• Calliphora livida
• Calliphora macleayi
• Calliphora ochracea
• Calliphora stygia
• Plujka byrczało (Calliphora vomitoria)
• Chrysomya megacephala
• Chrysomya rufifacies
• Cochliomyia macellaria
• Compsomyiops fulvicrura
• Cordylobia anthropophaga
• Cynomya cadaverina
• Mucha ropuszanka (Lucilia bufonivora)
• Skórnica (Lucilia sericata)
• Lucilla coeruleiviridis
• Lucilla purpurescens
• Melinda gentilis
• Phumosia congensis
• Pollenia rudis
• Sarconesia magellanica
• Sarconesia roraima

Występowanie i środowisko

Owady te są obecne na terenie całego kraju. Spotkać je można na polach i łąkach oraz w lasach, także w pobliżu zabudowań ludzkich. Lubią odwiedzać śmietniki.

Tryb życia i zachowanie

Zimuje postać dorosła, larwa lub poczwarki. Mucha ta jest aktywna za dnia.

Morfologia i anatomia

Brak danych.

Rozmnażanie

Gatunki padlinożerne mają kilka pokoleń w ciągu roku. Samica składa zwykle bardzo dużo jaj. Larwy rozwijają się w środowisku bogatym w białko (padlina, żywa tkanka, odchody). Larwy, zwane czerwiami, rozwijają się w ciągu zaledwie kilku dni. Poczwarka nosi nazwę bobówki.

Pożywienie

Larwy żywią się padliną i odchodami. To także nierzadko pasożyty kręgowców i bezkręgowców (wywołując tak zwaną muszycę). Osobniki dorosłe żywią się nektarem kwiatów lub spadzią mszyc. Siadają też na padlinie i odchodach nie tylko w celu złożenia jaj, ale i pożywienia się. Przylatują tez do sromotnika bezwstydnego, grzyba, który wydziela charakterystyczny zapach.

Ochrona i zagrożenia

Muchy te odpowiadają za przenoszenie wielu chorób.

Ciekawostki

Owady te mogą wyczuć padlinę z odległości kilku kilometrów.

Larwy niektórych gatunków są wykorzystywane w gojeniu się ciężkich ran i ropni, czy odleżyn. Larwy celowo umieszcza się w ranie. Wyjadają one martwą tkankę. Ich wydzieliny działają też bakteriobójczo.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2015-06-26, RODZ-310