Porzeczka czarna

Porzeczka czarna (Ribes nigrum) to aromatyczny krzew owocowy z rodziny agrestowatych o sztywnych gałązkach. To roślina uprawna o leczniczych właściwościach. To gatunek wskaźnikowy starych lasów. W uprawach stosuje się różne odmiany. Oto wybrane z nich:

 

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Porzeczka czarna (Ribes nigrum)

© Krzysztof Trawiński - medianauka.pl


Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Występuje w Europie i Azji. Gatunek introdukowano w Ameryce Północnej. Porzeczka czarna jest uprawiana w różnych regionach Polski, czasem na masową skalę. Wymaga gleby żyznej i próchniczej. Należy ją często podlewać. Preferuje stanowiska słoneczne, półcień i lekki cień. Jest odporna na mróz. Rośnie w naturze w lasach.

Kwitnie w okresie od kwietnia do maja.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 100-200 cm.

Liście są pokryte od spodu żółtymi gruczołami, skrętoległe, pojedyncze, 3-5-klapowe, o szerokości do 10 cm. brzegiem piłkowane lub karbowane.

Kwiaty są niepozorne, obupłciowe, pięciokrotne, małe i dzwonkowate, zebrane w grona, na szypułkach, czerwono-różowe.

Owoce są kuliste, czarne, zebrane w grona, jagody są jadalne i smaczne.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.


Zbiory i zastosowanie

Porzeczka czarna ma charakterystyczny smak. Wytwarza się z niej przetwory, soki i nalewki. To wspaniałe źródło witaminy C.


Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

          Kwitnie porzeczka czarna.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Parametry

Kolor kwiatów

czerwony kwiatróżowy kwiat
Grupa

krzew
Stanowisko

nasłonecznione
półcień
cień
Środowsko

leśne
Użytek

rośliny uprawne
roślina lecznicza
owoce
Jadalność

Gatunek jadalny

uprawa

Uprawa

Czynności i właściwościOpis
Właściwości glebyPodłoże żyzne, próchnicze, wilgotne, piaszczyste lub gliniaste.
Trudność uprawyUprawa i pielęgnacja łatwa.
Czas uprawyWieloletnia.
NawożenieMożna nawozić obornikiem lub kompostem. Stale warto dostarczać próchnicę. Stosujemy nawóz z wysoką zawartością potasu bez chloru.
PodlewanieWskazane regularne podlewanie.
StanowiskoNasłonecznione, osłonięte od wiatru.
Rozstawa1-2 m.
RozmnażanieSadzimy jesienią po opadnięciu liści.
Choroby i szkodnikiRewersja porzeczki czarnej, antraknoza, rdza wejmutkowo-porzeczkowa, gruzełek cynobrowy, przędziorki, czerwce, mszyce, szpeciele, motyle przeziernikowate.
Zbiór i przechowywanieOwoce należy zbierać tylko podczas suchych dni.
Dodatkowe informacjeOd czasu do czasu prześwietlamy krzew z pędów słabych, zbędnych pędów bocznych. Po zbiorach do lutego powinno się usuwać pędy główne starsze niż 4-6 lat, zwykle po 2-3 pędy. Utrzymujemy do 10 pędów szkieletowych. Młode pędy po roku przycinamy do połowy długości. Z uwagi na płytki system korzeniowy nie spulchniamy głęboko gleby przy krzaku. Nie wykonujemy grabienia pod krzakami. Zaleca się mulczowanie ziemi pod krzakami.

zioła

Zbiory i zastosowanie w zielarstwie


ZastosowanieOpis
Zastosowanie ogólneRoślina o leczniczych właściwościach.
Zastosowanie terapeutyczne
  • zapalenie stawów
  • przeziębienie, grypa
  • ból gardła
  • biegunka
  • choroby układu krążenia
  • kamica nerkowa
Sposób działania,
właściwości lecznicze
Zawartość witaminy C w czarnej porzeczce jest bardzo wysoki, bo aż 150-300 mg na 100 g owoców. To kilka razy więcej niż w cytrynie. Owoce mają zastosowanie we wspomaganiu leczenia anginy, chorób reumatycznych, nadciśnienia, biegunki i kamicy nerkowej. Liście działają przeciwzapalnie, napotnie, moczopędnie, przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo, przeciwreumatycznie.
Przyjmowana postać
  • herbata, napar
  • nalewka
  • odwar
  • postać surowa, produkt spożywczy
SurowiecOwoce, liście.

Pokrewne gatunki roślin




Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
  • Wolfgang Kawollek – Wielka księga ogrodnika i działkowca, ISBN 978-83-245-1259-1, Publicat 2001
  • Agnieszka Gawłowska – 500 owoców i warzyw, 978-83-7845-874-6, SBM 2015
  • Mateusz Emanuel Senderski – Zioła w leczeniu artretyzmu, reumatyzmu oraz innych dolegliwości i schorzeń układu ruchowego, ISBN 978-83-924849-3-6, Mateusz e. Senderski 2011
  • Mateusz emanuel Senderski – zioła w leczeniu dolegliwości serca i chorób układu krążenia, ISBN 978-83-924849-4-3, Mateusz Senderski 2011
  • Mateusz Emanuel Senderski – Zioła w leczeniu dolegliwości i chorób układu moczowo-płciowego, ISBN 978-83-924849-6-7, Mateusz Senserski 2014

© medianauka.pl, 2018-09-09, GAT-5068
Data aktualizacji artykułu: 2020-04-07




©® Media Nauka 2008-2023 r.