Śnieguła
(Plectrophenax nivalis)

Śnieguła (Plectrophenax nivalis) to gatunek ptaka z rodziny trznadlowatych. Na skrzydle widać białe lusterko. Na wiosnę samiec ma czarny grzbiet, część lotek i środki sterówek. Pozostała część upierzenia jest biała. Jesienią głowa staje się żółtawa, spód kremowy. Wierzch brązowieje. Brzegi piór są jaśniejsze. Samica ma szarą głowę, po jej bokach płowy nalot w kształcie smugi, z wierzchu jest szarobrązowa z czarnymi plamkami. Spód białawy.

Nazwa gatunku

Śnieguła (Plectrophenax nivalis)

Nazwy obce

angielska: Snow Bunting
niemiecka: Schneeammer
czeska: Sněhule severní
francuska: Bruant des neiges
hiszpańska: Escribano nival

Pierwsze opisanie gatunku

(Linnaeus, 1758)

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Śnieguła - mapa występowania na świecie

Legenda

Obszary całorocznego występowania

Obszary gniazdowania

Obszary zimowania

Wielkość

Długość: 18 cm
Ciężar: do 35 g

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Wróblowate, wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: Trznadlowate (Emberizidae)

Występowanie i środowisko

Ptak ten żyje w tundrze. Preferuje kamieniste tereny. Spotykany jest w okolicach okołobiegunowych, w tundrze w Eurazji i Ameryki Północnej. Zimowanie ma miejsce w klimacie umiarkowanym, w tym w Polsce. U nas nie jest liczny. Obserwacja jest możliwa od października do początku kwietnia.

Tryb życia i zachowanie

To ptak wędrowny. Wykonuje loty godowe na krótkie dystanse.

Morfologia i anatomia

Dorasta do 18 cm długości ciała, skrzydło o długości do 11 cm. Osiąga 35 g masy ciała.

Pożywienie

Latem poluje na owady. Jesienią i zimą szuka nasion traw i chwastów.

Rozmnażanie

Gniazduje w ukryciu, w jamach, szczelinach, między kamieniami. Samica znosi 4-6 jaj. Gniazduje bardzo daleko na północy. Najdalsze obszary lęgowe są w odległości mniejszej niż 1000 km od bieguna północnego. Jaja składa od czerwca do lipca podczas arktycznego lata.