Suseł moręgowany

Suseł moręgowany (Spermophilus citellus) to ssak z rodziny wiewiórkowatych. Ciało pokryte jasnobrązowym futerkiem, od spodu jaśniejszym, z białym podgardlem. Ma charakterystyczny, pestkowaty kształt oczu. Bardzo nieliczny w Polsce.

© zorandim75 - Fotolia.com

Występowanie i środowisko

Tereny otwarte środkowej i wschodniej Europy, Azji Mniejszej, Syrii. W Polsce nielicznie spotykany na Śląsku i Opolszczyźnie. Pionowy zasięg występowania w Europie to 3000 m n.p.m. Zamieszkuje stepy, pola uprawne, miedze, nieużytki, suche łąki. Unika bliskości wody i lasów.

Tryb życia i zachowanie

Kopie nory, tworzące rozległy system korytarzy. Większość czasu spędza w norach. Każda nora składa się z części mieszkalnej (1-2 metry pod ziemią) i korytarzy (około 7 m), które spełniają także rolę spichlerzy. Suseł moręgowany ziemię w torbach policzkowych wynosi daleko poza obręb nory. Jest aktywny w dzień. Zapada w sen zimowy, czasem też przesypia upały letnie. Latem daną norę zajmuje jeden osobnik. Zimą w norze gromadzi się ich więcej.

Zawsze podczas żerowania jeden lub więcej osobników obserwuje teren i w razie zagrożenia ostrzega kolonię gwizdem.

Pożywienie

Zjada zielone części roślin, nasiona, jagody, cebule, bulwy, korzenie, czasem owady, małe ptaki i ich jaja. Gromadzi zapasy pokarmu na zimę.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 28 dni. Samica rodzi jeden raz (czasem 2 razy na południu Europy) w roku 3-11 młodych, które po 4 tygodniach otwierają oczy. Są dojrzałe płciowo po 9-10 miesiącach. Matka troskliwie opiekuje się młodymi.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. To gatunek bardzo wrażliwy na zimno i wilgoć. Bywa że długotrwałe ulewy podczas chłodów są przyczyną ich wymarcia na danym terenie.

Ciekawostki

Ciekawostką jest to, że zwierzę to nigdy nie wyrzuca przy budowie nory ziemi w jej pobliżu. Zawsze w torbach policzkowych wynosi ją daleko.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2013-01-03, GAT-251