Suseł perełkowany

Suseł perełkowany (Spermophilus suslicus) to ssak z rodziny wiewiórkowatych. Ciało na grzbiecie pokryte jest futrem w kolorze żółtawobrunatnym z charakterystycznymi plamkami, po bokach kolor żółty, strona brzuszna szaro-żółta. Czasem podczas żniw przebywa na polach, gdzie czyni szkody.

© Peter Wey - Fotolia.com

Występowanie i środowisko

Tereny otwarte wschodniej Europy i Azja aż po Wołgę. W Polsce można go spotkać na Lubelszczyźnie, ale jest nieliczny. Zajmuje suche łąki, stepy, piaszczyste nieużytki.

Tryb życia i zachowanie

Tworzy kolonie. Kopie głębokie nory (do głębokości 2 metrów). Korytarze mają długość nawet 7 m. Aktywny w dzień. Zapada w bardzo długi, aż sześciomiesięczny sen zimowy. Budzi się w kwietniu. Zimą i w ulewne dni w ogóle nie opuszcza nory.

Pożywienie

Zjada zielone części roślin, których poszukuje wyłącznie w pobliżu swojej nory. Zjada także drobne ssaki i owady.

Rozmnażanie

Okres godowy rozpoczyna się w kwietniu. Ciąża trwa około miesiąca. Młode rodzą się w maju i na początku czerwca. Samica rodzi 4-7 młodych. Wyprowadza do dwóch miotów w roku. Młode rodzą się ślepe i oczy otwierają dopiero po 3 tygodniach. Matka karmi je mlekiem przez 4-5 tygodni. Stają się dojrzałe płciowo po roku życia.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten bliski zagrożenia wymarciem. Ma status NT w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Oprócz drapieżników i człowieka największym zagrożeniem dla susłów perełkowanych jest zła pogoda. Zwierzęta te są bardzo wrażliwe na wilgoć i chłód.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2013-01-03, GAT-250