Suseł perełkowany
(Spermophilus suslicus)
Suseł perełkowany (Spermophilus suslicus) to ssak z rodziny wiewiórkowatych. Ciało na grzbiecie pokryte jest futrem w kolorze żółtawobrunatnym z charakterystycznymi plamkami, po bokach kolor żółty, strona brzuszna szaro-żółta. Czasem podczas żniw przebywa na polach, gdzie czyni szkody.
niemiecka: Perlziesel
francuska: Souslik Tacheté
hiszpańska: Ardilla Terrestre Moteada
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Długość ogona: 5.5 cm
Ciężar: od 170 g do 375 g
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Gryzonie (Rodentia)
Rodzina: Wiewiórkowate (Sciuridae)
Występowanie i środowisko
Tereny otwarte wschodniej Europy i Azja aż po Wołgę. W Polsce można go spotkać na Lubelszczyźnie, ale jest nieliczny. Zajmuje suche łąki, stepy, piaszczyste nieużytki.
Tryb życia i zachowanie
Tworzy kolonie. Kopie głębokie nory (do głębokości 2 metrów). Korytarze mają długość nawet 7 m. Aktywny w dzień. Zapada w bardzo długi, aż sześciomiesięczny sen zimowy. Budzi się w kwietniu. Zimą i w ulewne dni w ogóle nie opuszcza nory.
Pożywienie
Zjada zielone części roślin, których poszukuje wyłącznie w pobliżu swojej nory. Zjada także drobne ssaki i owady.
Rozmnażanie
Okres godowy rozpoczyna się w kwietniu. Ciąża trwa około miesiąca. Młode rodzą się w maju i na początku czerwca. Samica rodzi 4-7 młodych. Wyprowadza do dwóch miotów w roku. Młode rodzą się ślepe i oczy otwierają dopiero po 3 tygodniach. Matka karmi je mlekiem przez 4-5 tygodni. Stają się dojrzałe płciowo po roku życia.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten bliski zagrożenia wymarciem. Ma status NT w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Oprócz drapieżników i człowieka największym zagrożeniem dla susłów perełkowanych jest zła pogoda. Zwierzęta te są bardzo wrażliwe na wilgoć i chłód.
Ciekawostki
Brak danych.
Zdjęcia i grafiki - galeria
© medianauka.pl, 2013-01-03, GAT-250
