Szparag lekarski
Szparag lekarski (Asparagus officinalis L.) to gatunek rośliny wieloletniej z rodziny szparagowatych, popularna jarzyna, uprawiana powszechnie w strefie umiarkowanej, również w naszym kraju. Ma działanie lecznicze.
Asparagus officinalis L.
niemiecka: Gemüsespargel
czeska: Chřest lékařský
francuska: Asperge
Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - tak;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Królestwo: Rośliny (Plantae)
Klad: Naczyniowe
Klad: Nasienne
Klasa: Okrytonasienne, okrytozalążkowe
Rząd: Liliowce (Liliales)
Rodzina: Szparagowate (Asparagaceae)
Występowanie i środowisko
Rośnie w południowej części Europy, na Bliskim Wschodzie, w północnej części Afryki, w Azji i Ameryce Północnej. Zdziczała forma rośnie na zboczach, obszarach zaroślowych na południu Polski.
Kwitnie od maja do lipca.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 150 cm.
Łodyga jest rozgałęziona. Kłącze jest grube, ma mięsiste rozłogi. Pędy są białe, gdy rosną pod ziemią, zielone, gdy rosną nad ziemią.
Liście są drobne, łuskowate i igiełkowate.
Kwiaty są drobne, zielonożółte, na długich szypułkach, dzwonkowate.
Owoc to niewielka zielona jagoda, czerwona po dojrzeniu.
Rozmnażanie
Rozmnażanie poprzez nasiona lub podział z karp.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Nie wymaga ochrony.
Ciekawostki
Osobom nie posiadającym genu odpowiedzialnego za rozpad asparaginy szparag nadaje charakterystyczny zapach moczowi.
Zbiory i zastosowanie
Surowiec stanowi kłącze.
Zawartość: asparagina (aminokwas), flawonoidy, węglowodany, olejki.
Działanie: moczopędne, nasila diurezę, leczy infekcje układu moczowego, skutecznie zapobiega kamicy nerkowej.
Młode pędy spożywa się jako jarzynę, po uprzednim ugotowaniu najlepiej na parze. Można podawać na zimno lub na ciepło.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2017-06-18, GAT-4433
