Zalotka większa
Zalotka większa (Leucorrhinia pectoralis) to gatunek rodzimej ważki, podobnej do zalotki czerwonawej. Młode samce są brązowe, mają na wierzchniej stronie odwłoka żółty rysunek złożony z 2-7 plam. Poza tylną plamą plamy pozostałe szybko stają się brązowe. Dojrzałe osobniki męskie mają na 7. segmencie odwłoka żółtą, jaskrawą plamę. Samice są silniej zbudowane. One mają na odwłoku także żółte plamy. U nasady skrzydeł samca i samicy występuje ciemna plama.
Zdjęcia - galeria
Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

© Rainer Fuhrmann - Fotolia.com
⤢ POWIĘKSZWystępowanie i środowisko PL
Występuje niezbyt licznie w Europie Środkowej na torfowiskach o charakterze przejściowym, miejscach występowania rdestnicy pływającej. U nas można ją spotkać wszędzie poza obszarami górskimi.
Tryb życia i zachowanie
Okres lotu trwa od połowy maja do lipca.
Morfologia i anatomia
Rozpiętość skrzydeł zalotki większej wynosi od 6 do 7 cm. Larwa ma kolce grzbietowe na 3-8 segmencie.
Pożywienie
To drapieżnik.
Rozmnażanie
Larwy rozwijają się w wodzie.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polce zalotka większa podlega prawnej ochronie.
Ciekawostki
To nasza najbardziej pospolita zalotka.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
◂ | ● | ● | Okres lotu zalotki większej. |
Pokrewne gatunki owadów
Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.
© medianauka.pl, 2018-09-01, GAT-1109