Zalotka większa

Zalotka większa (Leucorrhinia pectoralis) to gatunek rodzimej ważki, podobnej do zalotki czerwonawej. Młode samce są brązowe, mają na wierzchniej stronie odwłoka żółty rysunek złożony z 2-7 plam. Poza tylną plamą plamy pozostałe szybko stają się brązowe. Dojrzałe osobniki męskie mają na 7. segmencie odwłoka żółtą, jaskrawą plamę. Samice są silniej zbudowane. One mają na odwłoku także żółte plamy. U nasady skrzydeł samca i samicy występuje ciemna plama.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Zalotka większa (Leucorrhinia pectoralis)

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Występuje niezbyt licznie w Europie Środkowej na torfowiskach o charakterze przejściowym, miejscach występowania rdestnicy pływającej. U nas można ją spotkać wszędzie poza obszarami górskimi.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu trwa od połowy maja do lipca.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł zalotki większej wynosi od 6 do 7 cm. Larwa ma kolce grzbietowe na 3-8 segmencie.

Pożywienie

To drapieżnik.

Rozmnażanie

Larwy rozwijają się w wodzie.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polce zalotka większa podlega prawnej ochronie.

Ciekawostki

To nasza najbardziej pospolita zalotka.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				◂	●	●						Okres lotu zalotki większej.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki owadów

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.