Zalotka większa

Zalotka większa (Leucorrhinia pectoralis) to gatunek rodzimej ważki, podobnej do zalotki czerwonawej. Młode samce są brązowe, mają na wierzchniej stronie odwłoka żółty rysunek złożony z 2-7 plam. Poza tylną plamą plamy pozostałe szybko stają się brązowe. Dojrzałe osobniki męskie mają na 7. segmencie odwłoka żółtą, jaskrawą plamę. Samice są silniej zbudowane. One mają na odwłoku także żółte plamy. U nasady skrzydeł samca i samicy występuje ciemna plama.

Nazwa gatunku

Zalotka większa

Nazwa łacińska

Leucorrhinia pectoralis

Nazwy obce

angielska: Yellow-spotted Whiteface
niemiecka: Große Moosjungfer
francuska: Leucorrhine à Gros Thorax

Pierwsze opisanie gatunku

(Charpentier, 1825)

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - nie;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;

Wielkość

Długość samca: od 60 mm do 70 mm

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Stawonogi (Arthropoda)
Gromada: Owady (Insecta)
Rząd: Ważki (Odonata)
Rodzina: Ważkowate (Libellulidae)

Występowanie i środowisko

Występuje niezbyt licznie w Europie Środkowej na torfowiskach o charakterze przejściowym, miejscach występowania rdestnicy pływającej. U nas można ją spotkać wszędzie poza obszarami górskimi.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu trwa od połowy maja do lipca.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł zalotki większej wynosi od 6 do 7 cm. Larwa ma kolce grzbietowe na 3-8 segmencie.

Pożywienie

To drapieżnik.

Rozmnażanie

Larwy rozwijają się w wodzie.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polce zalotka większa podlega prawnej ochronie.

Ciekawostki

To nasza najbardziej pospolita zalotka.

Zdjęcia - galeria

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
ukryj/pokaż zalotka większa
				◂	●	●						Okres lotu zalotki większej.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia