Żuk wiosenny

Żuk wiosenny (Trypocopris vernalis) to gatunek rodzimego chrząszcza z rodziny żukowatych. Ma owalne i pękate ciało, czarne z fioletowym lub zielonkawym odcieniem, mocno błyszczące. Cechą charakterystyczną tego gatunku są gładkie pokrywy skrzydłowe (u innych żuków brak tej cechy).

© Cosmin Manci - Fotolia.com

Nazwa gatunku

Żuk wiosenny

Nazwa łacińska

Trypocopris vernalis

Nazwy obce

angielska: Dor beetle, spring dor beetle
niemiecka: Frühlingsmistkäfer

Pierwsze opisanie gatunku

(Linnaeus, 1758)

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;

Wielkość

Długość: od 12 mm do 20 mm

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Stawonogi (Arthropoda)
Gromada: Owady (Insecta)
Rząd: Chrząszcze (Coleoptera)
Rodzina: Żukowate (Geotrupidae)

Występowanie i środowisko

Obszar występowania tego gatunku to Europa i Azja Mniejsza. To pospolity u w Polsce chrząszcz, występuje głównie w lasach, czasem na otwartych terenach.

Tryb życia i zachowanie

Późnym latem i jesienią chrząszcze te budują podziemne norki i korytarze z komorami lęgowymi. Żuki wiosenne mają zwyczaj toczyć gnojowe kulki do tych miejsc.

Morfologia i anatomia

Chrząszcz ten dorasta do 12-20 mm.

Pożywienie

To koprofag. Chrząszcz ten żywi się odchodami ssaków. Spija też soki drzew ze ściętych pni oraz żeruje na niektórych grzybach.

Rozmnażanie

Samica składa jaja w zakopanych w ziemi odchodach. Larwy wylęgają się dopiero wiosną następnego roku i żerują na odchodach. Dorosłe owady pojawiają się latem.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

To jeden z najczęściej spotykanych żuków w Polsce.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2018-08-30, GAT-1429