Aleksandretta obrożna
© Prakash - Fotolia.com
Aleksandretta obrożna (Psittacula krameri) to gatunek papugi z Indii, dość często spotykany w hodowlach. Brak dymorfizmu płciowego, poza różnicami w ubarwieniu głowy i szyi. Gatunek nominatywny jest zielony z ciemną obrożą, biegnącą przez gardło i pod policzkami. Dziób jest czerwony. Czerwonawa jest też obwódka oka.
W hodowli spotykane są odmiany: brązowy szek, jasnogłowy szek, turkusowa, szek par-blue, lutino (żółta), niebieska, szek, siatkoskrzydła.
Występowanie i środowisko
Papuga ta żyje w Indiach i na Sri Lance. Co ciekawe w USA, Singapurze, Europie (w tym w Wielkiej Brytanii) żyją populacje zbiegłe z hodowli. W Sudanie (Afryka) żyje podgatunek tej papugi. Preferuje lasy, zarośla, sawanny wzdłuż rzek. Pionowy zasięg występowania to 2000 m n.p.m.
Tryb życia i zachowanie
Papuga ta żyje około 25 lat. Gatunek ten jest odporny na niskie temperatury.
Młode, co ważne odizolowane ptaki, bardzo szybko uczą się mówić.
Morfologia i anatomia
Aleksandretta obrożna dorasta do 41 cm długości ciała.
Pożywienie
To ptak roślinożerny.
Rozmnażanie
Gody poprzedza rytuał. Samiec w podskokach okrąża samicę, kłaniając się co chwilę. Zwraca pokarm i oddaje go samicy. Samica znosi 4-5 jaj. Jaja są kuliste. Okres inkubacji trwa do 24 dni.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Płeć można rozróżnić dopiero po 2-3 latach życia. Gatunek ten sprowadzono do Europy już w czasach starożytnych. O papudze tej wspomina sam Archimedes w swoich zapiskach.
Hodowla – informacje dla hodowców
Parametry i informacje | Opis |
---|---|
Informacje ogólne o gatunku | To bardzo popularny gatunek papugi w domowych hodowlach. Występuje wiele mutacji. |
Rodzaj klatki i wyposażenie | Papugi te można trzymać w wolierze (z osłoniętą częścią) nawet zimą. Woliera powinna mieć około 4-5 m długości. |
Pokarm | Podajemy mieszankę dla papużek falistych, kwiaty, pąki roślin, owoce, nasiona, warzywa, żwirek mineralny. |
Rozmnażanie | Gniazdo zakłada w styczniu. Budka powinna mieć rozmiar podstawy 25 cm na 25 cm. Jej wysokość powinna wynosić minimum 50 cm. Otwór wejściowy - 8 cm. Na gniazdo samica potrzebuje wióry, drewniane elementy. Jaja wysiaduje tylko samica. Samicę i pisklęta karmi samiec. |
Ograniczenia prawne | Czytaj więcej. (UWAGA! Zawsze sprawdź samodzielnie aktualność przepisów w zakresie hodowli zwierząt. Serwis nie ponosi odpowiedzialności za działania użytkowników w tym zakresie.) |
Pokrewne gatunki ptaków
- aleksandretta himalajska (Psittacula himalayana)
- aleksandretta różana (Psittacula alexandri)
- aleksandretta chińska (Psittacula derbiana)
- aleksandretta śliwogłowa (Psittacula cyanocephala)
- aleksandretta większa (Psittacula eupatria)
© medianauka.pl, 2018-08-25, GAT-2733