Koczkodan górski

Koczkodan górski (Cercopithecus lhoesti) to ssak z rodziny małp wąskonosych. Ma długie i gęste owłosienie, ciemne, kasztanowate na grzbiecie i białe na bokobrodach i szyi. Twarz nie jest owłosiona, koloru ciemnego.

Zdjęcie okazu z ZOO we Wrocławiu © medianauka.pl

Nazwa gatunku

Koczkodan górski

Nazwa łacińska

Cercopithecus lhoesti

Nazwy obce

angielska: L’hoest’s Monkey, L'Hoest's Monkey, L'Hoest's Guenon, Mountain Monkey
niemiecka: Östliche Vollbartmeerkatze
francuska: Cercopithèque De L'Hoest
hiszpańska: Cercopiteco de L'Hoest

Pierwsze opisanie gatunku

P. Sclater, 1899

Obszar występowania

Europa - nie; Polska - nie;
Azja - nie;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Koczkodan górski - mapa występowania na świecie

Koczkodan górski - mapa występowania na świecie

Wielkość

Długość: od 40 cm do 70 cm
Długość ogona: 80 cm
Ciężar: od 7 kg do 15 kg

Maksymalna długość życia

20 lat.

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Naczelne (Primates)
Rodzina: Małpy wąskonose (Cercopithecidae)

Występowanie i środowisko

Zamieszkuje środkowo-wschodnią Afrykę. Spotkać go można w górskich lasach do wysokości 2500 m n.p.m. Żyje między innymi na zboczach góry Kilimandżaro.

Tryb życia i zachowanie

Prowadzi naziemny i nadrzewny tryb życia. Tworzy stada liczące zwykle po kilkanaście osobników, zdarzają się też stada złożone z kilkuset małp.

Pożywienie

Zjada przede wszystkim jagody i liście. Dietę uzupełnia owadami.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 6-7 miesięcy. Samica rodzi zwykle 1 młode. Dojrzewa w wieku 4-5 lat.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Brak danych.

Zdjęcia - galeria

Wiadomości

Nowy koczkodan górski we Wrocławiu

2 sierpnia br. we wrocławskim zoo przyszedł na świat koczkodan górski przedstawiciel gatunku zagrożonego wyginięciem. Jest ich zaledwie 66 osobników w 13 ogrodach zoologicznych na świecie, ale nie wiadomo ile ich żyje w środowisku naturalnym. Podejrzewa się, że status narażonych na wyginięcie (UV) jest nieaktualny, a populacja może być szczątkowa. Powodem jest działalność człowieka w rejonie występowania koczkodanów (środkowa Afryka), gdzie siedliska przekształcane są na pola uprawne czy kopalnie, a same zwierzęta zabijane dla mięsa.