Kuna leśna, tumak

Kuna leśna, tumak (Martes martes) to drapieżnik z rodziny łasicowatych, występujący także na terenie Polski. Ma wydłużone, gibkie ciało z krótkimi kończynami. Pysk wydłużony, duże uszy i oczy. Potrafi częściowo chować pazury. Ciało pokryte brązowożółtym futerkiem, ciemniejszym na grzbiecie, puszystym ogonie oraz kończynach. Na podgardlu żółta plama. Ma czarny nos. Dorosłe samice są większe od samców. Między gałęziami kuna może wykonywać kilkumetrowe skoki.

© benno hansen - Fotolia.com

Występowanie i środowisko

Lasy prawie całej Europy i zachodniej oraz południowej Azji. W Polsce niezbyt liczna na terenie całego kraju. To typowo leśny gatunek. Są to lasy prawie wszystkich typów. Występuje także, choć rzadko, w większych zakrzewieniach. Kuna leśna podczas polowań zapuszcza się także na otwarte tereny pól, łąk.

Tryb życia i zachowanie

Świetnie wspina się po drzewach. Zresztą bardzo dużo czasu spędza w koronach drzew. Jest bardzo zwinna. Aktywna w nocy, ale czasem także w dzień. Nie zapada w sen zimowy. W czasie dużych mrozów potrafi nie wychodzić z gniazda przez kilka dni. Sama nie kopie nor. Zajmuje dziuple, z których wypędza wiewiórki, drapieżne ptaki. Odbywa wędrówki. Legowiska urządza zwykle na drzewach, w dziuplach, dużych gniazdach ptaków. Wbrew powszechnym sądom kuna leśna nie jest ssakiem nadrzewnym. Spędza podczas swoich wędrówek w koronach drzew około 1% swojego czasu przemieszczania się. Co ciekawe, kuna świetnie pływa. Bardzo sprawnie porusza się po ziemi.

Morfologia i anatomia

Kuna leśna wazy zwykle około 1 kg, maksymalnie 2 kg. Sierść składa się z dwóch rodzajów włosia. Są to włosy ościste o ciemnej barwie i wełniste o jasnej, żółtawej barwie.

Pożywienie

Drobne ssaki, ptaki, jaszczurki, żaby, owady, miód, owoce leśne.

Rozmnażanie

Okres godowy przypada na lipiec-sierpień. Zdarza się, że drugi raz w okresie od stycznia do lutego. Samica rodzi w końcu kwietnia ślepe i niedołężne młode, które pozostają z matką przez 8 miesięcy. Młode dojrzałość płciową osiągają po 2-3 latach.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Kuna leśna jest w Polsce gatunkiem łownym.

Ciekawostki

Potrafi przemieszczać się na duże odległości koronami drzew.

Kuna leśna potrafi zaatakować dużo większego od siebie zająca.

Potrafi gromadzić zdobyte jaja na zapas, tworząc spiżarnię.

To nasz najbardziej sprawny drapieżnik, który porusza się w koronach drzew.

Futro z kun z uwagi na swą wytrzymałość i wygląd jest cenione w kuśnierstwie. Tumak (futro z kuny leśnej) i bursztyn to w dawnych czasach jeden z ważniejszych towarów handlowych między naszym obszarem a obszarem Morza Śródziemnego.

W dawnej rusi futra z kuny były środkiem płatniczym. Taki rodowód ma chorwacka waluta - 1 kuna.

Pytania

Jak odróżnić kunę leśną od domowej?

Kuna leśna i domowa (kamionka) są do siebie bardzo podobne. Ich odróżnienie na podstawie bardzo krótkiej obserwacji jest trudne. W obu przypadkach zmienność ubarwienia ale i wyglądu jest duża. Rozróżnienie gatunku może się odbywać po kształcie i koloru plamy na szyi (u kuny leśnej jest ciemna, u kuny domowej jest jasna), barwie nosa (ciemna u kuny leśnej, jaśniejsza u domowej).

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2013-01-02, GAT-240