Spis treści:
Łasicowate
Łasicowate, kunowate (Mustelidae) to rodzina ssaków, która liczy dziś 68 gatunków. W Polsce żyje 10 gatunków z tej rodziny ssaków. Szczątki kopalne pochodzą od oligocenu.
Wygląd
Pod względem wyglądu są dość zróżnicowane. Ich ciało zwykle jest długie i gibkie, kończyny bardzo krótkie, 5-palczaste, stopochodne, wyposażone w pazury nie wciągane, głowa nieco wydłużona z wyraźnym pyszczkiem, zwykle dość długi ogon, uszy i oczy małe. U większości występują gruczoły zapachowe. Sierść jest zwykle krótka i jednobarwna, w plamy lub paski.
Gatunki
To atlas z wykazem gatunków, przynależących do danej rodziny. Aby wyświetlić tylko polskie gatunki, użyj filtra Ukryj obce gatunki, który znajdziesz w panelu bocznym. Możesz także użyć innych ciekawych filtrów, dzięki którym wyświetlisz gatunki z określonego kontynentu, o określonym statusie zagrożenia wyginięciem lub w oparciu jeszcze o inne kryteria. Nasz atlas zawiera karty opisów gatunków wraz ze zdjęciami. Kliknij na nazwę gatunkową lub miniaturę zdjęcia, aby się dowiedzieć czegoś więcej na temat danego gatunku.

Meles meles
Borsuk (jaźwiec) to ssak z rodziny łasicowatych, największy przedstawiciel tej rodziny w Polsce. Aktywny o zmierzchu i nocą. Dzień spędza w norach wykopanych przez siebie. Nory tworzą duży system korytarzy.

Mustela erminea
Gronostaj to drapieżnik z rodziny łasicowatych, którego można spotkać w Polsce. Z wyglądu przypomina łasicę, ale jest od niej większy i ma dłuższy ogon. To rzadkie u nas zwierzę.

Martes foina
Kuna domowa, kamionka (Martes foina) to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, blisko spokrewniony z kuną leśną. Futro jest brązowe, złożone z włosów ościstych i wełnistych.

Martes martes
Kuna leśna to drapieżnik z rodziny łasicowatych występujący także na terenie Polski. Ma wydłużone, gibkie ciało z krótkimi kończynami. Pysk wydłużony, duże uszy i oczy. Potrafi częściowo chować pazury.

Mustela nivalis
Łasica,zwana łaską, to ssak rodzimy z rodziny łasicowatych o silnie wydłużonym ciele, niezwykle gibkim. W Polsce pod ochroną. Łasica ma silnie wydłużone ciało, niezwykle gibkie, bardzo krótkie kończyny, których stopy są owłosione.

Mustela lutreola
Norka europejska to ssak z rodziny łasicowatych o smukłej budowie ciała. Futro ma kolor rudo-brązowy. Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wymarciem. Niegdyś liczna w Polsce. Wytępiono ją i prawdopodobnie nie występuje już na terenie naszego kraju.

Mustela eversmanii
Tchórz stepowy (Mustela eversmanii) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych, podobny do tchórza zwyczajnego, od którego odróżniają go jaśniejsze ubarwienie sierści, żółtawe boki i jasno ubarwiona nasada ogona.

Mustela putorius
Tchórz to rodzimy drapieżnik z rodziny łasicowatych. Jego odmiana to fretka. Ma wydłużoną budowę ciała, krótkie kończyny, okrągłą głowę z zaokrąglonymi uszami i puszysty ogon.

Neovison vison
Ssak z rodziny łasicowatych. Ze względu na cenne futro jest hodowana na całym świecie, także w Polsce. W Polsce pojawia się zdziczała forma norki amerykańskiej hodowlanej. W naturze występuje prawie w całej Ameryce Północnej.

Lutra lutra
Wydra to świetnie pływający i nurkujący ssak z rodziny łasicowatych o wesołym usposobieniu. Można ją spotkać w Polsce. Żyje samotnie, w pary łączy się wyłącznie w okresie godowym. Gdy nurkuje zamyka szczelnie otwory nosowe i uszne.

Pteronura brasiliensis
Arirania, wydra wielka, wydra olbrzymia (Pteronura brasiliensis) to drapieżny ssak z rodziny łasicowatych. Ubarwienie ciała jest brązowe z białymi lub kremowymi plamami na piersi.

Arctonyx collaris
Balizuar obrożny, balizuar (Arctonyx collaris) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych, podobny nieco do borsuka. Ubarwienie żółtawe, szare, z czarnymi i białymi elementami.

Taxidea taxus
Borsucznik amerykański, borsuk amerykański (Taxidea taxus) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych. Sierść rudo-szara. Głowa ciemniejsza, podobnie końcówki kończyn. Przez środek głowy biegnie biały pas.

Meles anakuma
Borsuk japoński (Meles anakuma) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych. Jest podobny do naszego borsuka, ale ma brązowe futro, bardziej puszyste.

Galictis cuja
Grizon mniejszy (Galictis cuja) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych. Jaśniejszy wierzch głowy odcina się prostą linią tuż nad oczami od czarnej części twarzowej. Wierzch brunatno-żółtawy.

Eira barbara
Hirara amerykańska, hirara (Eira barbara) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych. Ma wydłużoną, smukłą sylwetkę ciała, krótkie kończyny. Ubarwienie ciemnobrunatne, szarawe.

Enhydra lutris
Wydra morska, zwana wydrozwierzem lub kałanem, to najbardziej związany ze środowiskiem wodnym przedstawiciel rzędu drapieżnych. Za utrzymanie ciepłoty ciała odpowiada futro, a nie warstwa tłuszczu.

Martes americana
Kuna amerykańska (Martes americana) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych. Ubarwienie brązowe z dużo jaśniejszym pyskiem. Ciało smukłe, wydłużone. Gardło żółtawe.

Martes melampus
Kuna japońska (Martes melampus) to ssak drapieżny z rodziny łasicowatych. Głowa jest biaława, reszta żółtawa, łapy ciemniejsze.

Martes pennanti
Kuna rybożerna (Martes pennanti) to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych. Futro ciemnobrązowe, czasem niemalże czarne. Dawna nazwa tego gatunku to kuna wodna.

Martes flavigula
Kuna żółtogardła (Martes flavigula) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych. Futro brązowo-żółte. Ogon dość długi i puszysty.

Mustela frenata
Łasica długoogonowa (Mustela frenata) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych. ciało silnie wydłużone. Sierść brązowa z wierzchu, żółta od spodu. Ogon sługi, na końcu czarny.

Vormela peregusna
Perewiaska marmurkowa (Vormela peregusna) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych, podobny nieco do tchórza. Ubarwienie głowy brązowe w białe plamy. Spód brązowy, wierzch żółtawy w brązowe plamy.

Mellivora capensis
Drapieżnik z rodziny łasicowatych o charakterystycznym wyglądzie i ubarwieniu ciała, żyjący w Afryce i Azji. W poszukiwaniu miodu ratel współpracuje z ptakiem o nazwie miodowód, który nawołuje i prowadzi ratela do wyśledzonego gniazda pszczół.

Gulo gulo
Rosomak to ssak z rodziny łasicowatych o ciele pokrytym gęstym futrem, na którym nie osiada szron. Mimo małych rozmiarów potrafi zabić duże zwierzę. Aktywny w dzień i w nocy, jednak co 4 godziny odpoczywa. Nie zapada w sen zimowy.

Martes zibellina
Azjatycki ssak z rodziny łasicowatych o bardzo gęstym futrze o dużej zmienności barw. Ze względu na futro wytępiony w wielu rejonach świata. Aktywny w dzień i w nocy. W okresie dużych mrozów pozostaje w gnieździe przez kilka dni.

Aonyx cinereus
Wyderka orientalna (Aonyx cinereus) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych. Sierść z wierzchu ciemnobrązowa, spód białawy. Ogon dość długi, gruby o nasady.

Lutra maculicollis
Wydra plamoszyja (Lutra maculicollis) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych. Sierść brązowa z nieco jaśniejszym, kremowym pyskiem i nie

Lontra canadensis
Wydra kanadyjska (Lontra canadensis) to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych. Ma opływowy kształt ciała. Włosie jest lśniące, brązowe. Głowa jest mała, podobnie oczy.

Ictonyx libycus
Zorilla libijska (Ictonyx libycus) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych, podobny nieco do skunksa. Ma czarno-białe futro, puszysty ogon.
Zdjęcia - galeria
Galeria ta zawiera zdjęcia gatunków opisywanych w tym artykule. Więcej zdjęć można zwykle znaleźć w artykułach, opisujących poszczególne rodzaje i gatunki.






























Inne gatunki
- wyderka białolica (Aonyx capensis)
- wyderka kongijska (Aonyx congicus)
- balizuar obrożny (Arctonyx albogularis)
- balizuar sumatrzański (Arctonyx hoevenii)
- grizon większy (Galictis vittata)
- rosomak amerykański (Gulo liscus)
- zorilla paskowana (Ictonyx striatus)
- wydrak patagoński (Lontra felina)
- wydrak długoogonowy (Lontra longicaudis)
- wydrak południowy (Lontra provocax)
- wydra japońska (Lutra nippon)
- wydra sumatrzańska (Lutra sumatrana)
- wydrzyca gładkowłosa (Lutrogale perspicillata)
- grizonek patagoński (Lyncodon patagonicus)
- kuna zachodnia (Martes caurina)
- kuna tamilska (Martes gwatkinsii)
- kuna jawajska (Martes robinsoni)
- borsuk azjatycki (Meles leucurus)
- ryjonos wietnamski (Melogale cucphuongensis)
- ryjonos borneański (Melogale everetti)
- ryjonos piśmowy (Melogale moschata)
- ryjonos jawajski (Melogale orientalis)
- ryjonos birmański (Melogale personata)
- łasica tropikalna (Mustela africana)
- łasica górska (Mustela altaica)
- łasica kolumbijska (Mustela felipei)
- łasica tajwańska (Mustela formosana)
- łasica japońska (Mustela itatsi)
- łasica żółtobrzucha (Mustela kathiah)
- łasica indonezyjska (Mustela lutreolina)
- tchórz czarnołapy (Mustela nigripes)
- łasica malajska (Mustela nudipes)
- łasica mała (Mustela rixosa)
- łasica syberyjska (Mustela sibirica)
- łasica pręgowana (Mustela strigidorsa)
- łasica egipska (Mustela subpalmata)
- wizon morski (Neovison macrodon)
- zorilka białogrzbieta (Poecilogale albinucha)
Występowanie i środowisko
Występują na całym świecie poza Australią i Antarktydą.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzą ziemny, częściowo nadrzewny lub ziemno-wodny tryb życia. Większość gatunków jest aktywna w nocy. Nierzadko kopia nory. Świetnie biegają i wspinają się po drzewach. W poszukiwaniu pokarmu odbywają dalekie wędrówki. Są samotnikami, żyją w parach lub tworzą stada.
Morfologia i anatomia
Bardzo dobrze rozwinięty jest węch, wzrok i słuch.
Rozmnażanie
Ciąża trwa od 39 do 65 dni (za wyjątkiem wydry kanadyjskiej). Zwykle młode w liczbie 1-13 rodzą się nagie i ślepe. U wielu gatunków ma miejsce ciąża przedłużona. Młode są zdolne do rozrodu po dwóch latach życia.
Pożywienie
Głównym ich pokarmem jest mięso. Bywają wszystkożerne, w niektórych porach roku zjadają pokarm roślinny.
Wykresy poniżej przedstawiają strukturę zagrożenia wymarcia gatunków z danej rodziny. Pierwszy diagram uwzględnia gatunki, których nie opisano w naszym serwisie (jeżeli taka sytuacja ma miejsce), drugi diagram uwzględnia wyłącznie gatunki, które opisano w portalu, trzeci diagram uwzględnia tylko gatunki rodzime.
Struktura zagrożenia wymarciem
(wszystkie wymienione gatunki rodziny)
Struktura zagrożenia wymarciem
(wszystkie opisane w serwisie gatunki rodziny)
Jeżeli chcesz się więcej dowiedzieć o statusach zagrożenia wymarciem i zapoznać się z opisami poszczególnych statusów, kliknij tutaj.
Ciekawostki
Wiele gatunków jest hodowanych przez ludzi dla cennego futra.
Kalendarz przyrody
Poniższy kalendarz zawiera wszystkie gatunki, które nie znalazły się w opisie żadnego rodzaju. Każdy rodzaj zawiera niezależny kalendarz przyrody.
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ▸ | ◂ | ● | Borsuk europejski: Trwa sen zimowy borsuka | |||||||
◂ | ▸ | Borsuk europejski: Rodzą się młode borsuki | ||||||||||
◂ | ● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | ▸ | Borsuk europejski: Trwa okres aktywności życiowej borsuka | |||
◂ | ▸ | Gronostaj europejski: Trwa ruja u gronostaja | ||||||||||
◂ | ▸ | Gronostaj europejski: Rodzą się młode gronostaje | ||||||||||
● | Kuna domowa: Kuna domowa odbywa gody. | |||||||||||
◂ | ▸ | Kuna domowa: Samica kamionki wydaje na świat potomstwo. | ||||||||||
● | ● | Kuna leśna: Trwa okres godowy u kuny leśnej | ||||||||||
◂ | ▸ | Kuna leśna: Rodzą się młode kuny leśnej | ||||||||||
● | ● | ▸ | Łasica pospolita: Trwa okres rui u łasicy, aczkolwiek zdarza się także w innych okresach. | |||||||||
◂ | ▸ | Łasica pospolita: Zwykle o tej porze łasica rodzi młode (nie jest to reguła) | ||||||||||
◂ | ● | ● | Norka europejska: Trwa ruja u norki europejskiej. | |||||||||
● | ● | Norka europejska: Rodzą się młode norki europejskiej. | ||||||||||
● | ● | Perewiaska marmurkowa: Na świat przychodzą młode perewiaski marmurkowej. | ||||||||||
● | Tchórz stepowy: Okres godowy tchórza stepowego. | |||||||||||
◂ | ▸ | Tchórz stepowy: Rodzą się młode tchórze stepowe. | ||||||||||
◂ | ● | ▸ | Tchórz zwyczajny: Rodzą się młode tchórze | |||||||||
● | Wizon amerykański: Trwa ruja u wizona amerykańskiego. | |||||||||||
● | Wizon amerykański: Rodzą się młode wizona amerykańskiego (norki amerykańskiej). | |||||||||||
● | ● | Wydra europejska: Trwa okres godowy u wydry | ||||||||||
● | ● | Wydra europejska: Na ogół w tym czasie przychodzą na świat młode wydry |
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Praca zbiorowa - Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991
- pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Alfred Brehm - Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- Praca zbiorowa - Wielka Encyklopedia Przyrody. Ssaki, ISBN 83-7079-784-9, MUZA SA 1997
Najbardziej cuchnące ssaki świata

Człowiek nie ma dobrego węchu. Są jednak zwierzęta, które człowiek wyczuje po zapachu z odległości nawet kilkuset metrów.
Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?
Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?
Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?
Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?
© medianauka.pl, 2014-01-09, RODZ-29
Data aktualizacji artykułu: 2022-09-05