Tchórz, tchórz zwyczajny

Tchórz, tchórz zwyczajny (Mustela putorius) to Rodzimy drapieżnik z rodziny łasicowatych. Ma wydłużoną budowę ciała, krótkie kończyny, okrągłą głowę z zaokrąglonymi uszami i puszysty ogon. Wierzch ciała jest ciemnobrązowy, brzuch, ogon i kończyny są czarne, okolice pyska, uszu, boki głowy białe. Jest zwierzęciem łownym.

Fretka (Mustela putorius furo)

Udomowioną formą tchórza jest fretka (Mustela putorius furo). Jest łagodna, odżywia się mlekiem i mięsem. W naturze fretka nie występuje. To albinotyczna forma tchórza zwyczajnego.

© jagodka - Fotolia.com

Występowanie i środowisko

Cała Europa i zachodnia część Azji. Lasy, okolice zbiorników wodnych, pobliże gospodarstw. W Polsce występuje pospolicie. Nie jest mu obce żadne środowisko, w którym znajduje się odpowiednio dużo pokarmu. Preferuje pobliże wody, skraje lasów. Pionowy zasięg występowania to 2000 m n.p.m.

Tryb życia i zachowanie

Kryje się w dziuplach, rozpadlinach skalnych, zajmuje zakamarki zabudowań gospodarczych, nory lisa, borsuka. Bardzo szybko się porusza. Jest gibki. Wspina się świetnie po drzewach, pływa i nurkuje. Zaatakowany albo ucieka albo wystrzeliwuje z gruczołów zapachowych cuchnącą ciecz.

Morfologia i anatomia

Żołądź u samca ma haczykowate wyrostki. Wewnątrz znajduje się kość prąciowa.

Pożywienie

Małe gryzonie, króliki, zające, ptaki, jaja, jaszczurki, żaby, ślimaki, owady. Ofiar szuka poprzez penetrację nor i kryjówek (rozkopuje nory).

Rozmnażanie

Okres godowy przypada na marzec-kwiecień. Ciąża trwa 40-43 dni. Samica rodzi 4-11 młodych. Po 2-3 miesiącach są samodzielne, a po roku są dojrzałe płciowo.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Naturalni wrogowie tchórza to wilk, lis i drapieżne ptaki. Najwięcej tchórzy ginie w kolizjach z samochodami oraz w wyniku zjadania tutek na gryzonie. Norka amerykańska i jenot wypierają tchórza z jego środowiska naturalnego. To poza tym gatunek łowny.

Ciekawostki

Lepiej się skrada i poluje na myszy niż kot domowy.

Gromadzi zapas pokarmu w postaci żywych, ponadgryzanych i unieruchomionych żab.

W starożytnym Egipcie trzymano fretkę w domach w celu tępienia myszy. Dzisiaj jest zwierzęciem futerkowym, używana też jako mamka dla innych cennych zwierząt futerkowych i jako zwierzę laboratoryjne.

Inna nazwa tchórza zwyczajnego to tchórz pospolity lub tchórz europejski

Mieszaniec tchórza zwyczajnego z fretką to tchórz hodowlany (tchórzofretka).

Zdjęcia - galeria

Hodowla - informacje dla hodowców

Informacje ogólne o gatunku: Fretka to zwierzę inteligentne, ciekawskie i bardzo towarzyskie, uwielbiające zabawę. Absorbują mocno swojego opiekuna. Fretkę na ogół trzymamy pojedynczo. W grupie trzymamy zwierzęta po sterylizacji/kastracji. Nie gryzą, tylko podgryzają opiekuna. To zwierzę mało odporne na wysokie i niskie temperatury.

Rodzaj klatki i wyposażenie: Fretki trzymamy w wolierze lub w dużej klatce (o szerokości minimum 1 m i wysokości 0,8 m). Zapewniamy domek, kołowrotek, zabawki.

Inne warunki chowu: Fretki znaczą teren moczem oraz wydzieliną z gruczołów okołoodbytowych, mająca zapach piżma. Potrzeby fizjologiczne załatwiają w kuwecie. Fretkę można wypuszczać, aby pobiegała po pokoju. Można ją też wyprowadzać na smyczy na spacery. W takim przypadku fretkę szczepimy co roku na nosówkę i wściekliznę. Należy też przeprowadzać odrobaczanie.

Pokarm: Podajemy pokarm mięsny.

Rozmnażanie: Okres rozrodczy trwa od grudnia do końca czerwca. Owulacja jest prowokowana kopulacją.

Ograniczenia prawne:
Czytaj więcej.
(UWAGA! Zawsze sprawdź samodzielnie aktualność przepisów w zakresie hodowli zwierząt. Serwis nie ponosi odpowiedzialności za działania użytkowników w tym zakresie.)

© medianauka.pl, 2012-12-30, GAT-223