Gronostaj europejski

Gronostaj europejski (Mustela erminea) to rodzimy drapieżnik z rodziny łasicowatych. Z wyglądu przypomina łasicę, ale jest od niej większy i ma dłuższy ogon. Latem sierść ma kolor brązowy z wierzchu i jaśniejszy od strony brzusznej, zimą ma białe futro z czarnym zakończeniem na ogonie. Nie występuje licznie w Polsce. Jest objęty ochroną gatunkową.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Obszar występowania gronostaja to Europa, Azja, północna Afryka, Ameryka Północna. W Polsce można go spotkać na terenie całego kraju. Zasiedla skraje lasów liściastych i mieszanych, a także parków. Introdukowany na Nowej Zelandii. Pionowy zasięg występowania to 3000 m n.p.m.

Tryb życia i zachowanie

To zwierzę aktywne w nocy. Za dnia można je spotkać, gdy karmi młode, choć poluje także w dzień.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi od 16 cm do 38 cm, w tym długość ogona: 11 cm. Ciężar ciała wynosi od 130 g do 350 g. Samce są większe od samic.

Pożywienie

Poluje na drobne ssaki, ptaki, gady, płazy, mięczaki, owady. Zjada też ptasie jaja, jagody. Zazwyczaj robi zapasy na zimę.

Rozmnażanie

Okres rozrodczy przypada na luty-marzec. Ciąża trwa 70 dni. Samica rodzi zwykle 2-13 w gnieździe wyściełanym trawą, mchem, sierścią na przełomie kwietnia-maja. Młodymi opiekuje się samica i samiec. Samica troskliwie opiekuje się młodymi. Potrafi przenieść je w pyszczku nawet przez wodę.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Poluje na gryzonie w ich norach.

Futro zimowe z gronostajów jest elementem peleryny rektorów.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Mustela e. aestiva, Kerr, 1792
Mustela e. alascensis, Merriam, 1896
Mustela e. anguinae, Hall, 1932
Mustela e. arctica, Merriam, 1896
Mustela e. augustidens, Brown, 1908
Mustela e. bangsi, Hall, 1945
Mustela e. celenda, Hall, 1944
Mustela e. cigognanii, Bonaparte, 1838
Mustela e. erminea - gronostaj europejski, Linnaeus, 1758
Mustela e. fallenda, Hall, 1945
Mustela e. ferghanae - gronostaj indyjski, (Thomas, 1895)
Mustela e. gulosa, Hall, 1945
Mustela e. haidarum, Preble, 1898
Mustela e. hibernica, Thomas & Barrett-Hamilton, 1895
Mustela e. initis, Hall, 1945
Mustela e. invicta, Hall, 1945
Mustela e. kadiacensis, Merriam, 1896
Mustela e. kaneii, (Baird, 1857)
Mustela e. karaginensis, Jurgenson, 1936
Mustela e. lymani, Hollister, 1912
Mustela e. martinoi, Ellerman & Morrison-Scott, 1951
Mustela e. minima, Cavazza, 1912
Mustela e. mongolica, Ognev, 1928
Mustela e. muricus, Bangs, 1899
Mustela e. nippon, Cabrera, 1913
Mustela e. ognevi, Jurgenson, 1932
Mustela e. olympica, Hall, 1945
Mustela e. polaris, Barrett-Hamilton, 1904
Mustela e. richardsonii, Bonaparte, 1838
Mustela e. ricinae, Miller, 1907
Mustela e. salva, Hall, 1944
Mustela e. seclusa, Hall, 1944
Mustela e. semplei, Sutton & Hamilton, 1932
Mustela e. stabilis, Barrett-Hamilton, 1904
Mustela e. streatori, Merriam, 1896
Mustela e. teberdina, Korneev, 1941
Mustela e. tobolica, Ognev, 1923

Pytania

Łasica a gronostaj - czyli jak odróżnić łasicę od gronostaja?

Gronostaj ma cechę łatwą do zaobserwowania (oprócz większych rozmiarów ciała), która go odróżnia od łasicy - to czarna końcówka ogona.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
	◂	▸										Trwa ruja u gronostaja
			◂	▸								Rodzą się młode gronostaje

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki ssaków

Najbardziej cuchnące ssaki świata

Człowiek nie ma dobrego węchu. Są jednak zwierzęta, które człowiek wyczuje po zapachu z odległości nawet kilkuset metrów.

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0