Perewiaska marmurkowa
Perewiaska marmurkowa (Vormela peregusna) to gatunek ssaka z rodziny łasicowatych, podobny nieco do tchórza. Ubarwienie głowy brązowe w białe plamy. Spód brązowy, wierzch żółtawy w brązowe plamy. Ogon jasny z wyjątkiem ciemnego końca.
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- V. p. koshewnikowi
- V. p. negans
- V. p. pallidior
- V. p. peregusna
- V. p. syriaca
Zdjęcia - galeria
Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.
© edward-m - stock.adobe.com
⤢ POWIĘKSZWystępowanie i środowisko
Gatunek ten występuje w Europie w południowej (Grecja) i południowo-wschodniej części, w Azji Mniejszej i Azji od jest południowo-zachodnich części po Chiny. Preferuje stepy, rejony podgórskie.
Tryb życia i zachowanie
Perewiaska w chwili zagrożenia z gruczołów zapachowych wytryskuje cuchnącą ciecz. Prowadzi nocny tryb życia. Za dnia kryje się w głębokich, dużych norach. Nory kopie sama. Potrafi się wspinać na drzewa. Jest samotnikiem. W pary łączy się w okresie godów.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 33-35 cm, ogona 20-21 cm, a ciężar ciała 750 g.
Pożywienie
Poluje na gryzonie, jaszczurki, a także ptaki, rzadko na drób.
Rozmnażanie
Po ciąży trwającej 9 miesięcy samica rodzi 4-8 w kwietniu lub maju młodych. Opiekuje się nimi samica.
Ochrona i zagrożenia VU
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Mustela peregusna Güldenstädt, 1770
Kalendarz przyrody
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
| ● | ● | Na świat przychodzą młode perewiaski marmurkowej. |
Pokrewne gatunki ssaków
Najbardziej cuchnące ssaki świata
Człowiek nie ma dobrego węchu. Są jednak zwierzęta, które człowiek wyczuje po zapachu z odległości nawet kilkuset metrów.
© medianauka.pl, 2019-11-01, GAT-624388
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
