Spis treści:
Lorisowate
Lorisowate (Lorisidae) to rodzina ssaków, która liczy dziś 14 gatunków. W Polsce nie mamy ich przedstawicieli.
Ich ciało jest smukłe, głowa okrągła, mają bardzo duże oczy. Palce z paznokciami, na drugim palcu stopy występuje pazur. Dłonie i stopy z przeciwstawnymi palcami. W uzębieniu długie i ostre kły.
Występowanie i środowisko
Występują w południowej Afryce, Indiach i na Cejlonie, południowo-wschodniej Azji, Archipelagu Sundajskiego, na Filipinach. Zamieszkują lasy i busz.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzą nocny tryb życia. Mają zwyczaj polewania dłoni własnym moczem. Poruszają się wolno na czterech łapach.
Rozmnażanie
Samica rodzi zwykle jedno młode. Po porodzie karmi je mlekiem. Długo opiekuje się potomstwem.
Pożywienie
Podstawę ich pokarmu stanowią owady i drobne bezkręgowce, jaja i owoce. Czasem także żywica drzew stanowi ich pokarm.
Wykresy poniżej przedstawiają strukturę zagrożenia wymarcia gatunków z danej rodziny. Pierwszy diagram uwzględnia gatunki, których nie opisano w naszym serwisie (jeżeli taka sytuacja ma miejsce), drugi diagram uwzględnia wyłącznie gatunki, które opisano w portalu, trzeci diagram uwzględnia tylko gatunki rodzime.
Struktura zagrożenia wymarciem
(wszystkie wymienione gatunki rodziny)
Struktura zagrożenia wymarciem
(wszystkie opisane w serwisie gatunki rodziny)
Jeżeli chcesz się więcej dowiedzieć o statusach zagrożenia wymarciem i zapoznać się z opisami poszczególnych statusów, kliknij tutaj.
Gatunki
To wykaz gatunków, przynależących do danej rodziny:
- kukang mały (Nycticebus pygmaeus)
Inne gatunki
- angwantibo złocisty (Arctocebus aureus)
- angwantibo kalabarski (Arctocebus calabarensis)
- lori szary (Loris lydekkerianus)
- lori wysmukły (Loris tardigradus)
- kukang rdzawogrzbiety (Nycticebus bancanus)
- kukang bengalski (Nycticebus bengalensis)
- kukang ciemnolicy (Nycticebus borneanus)
- kukang większy (Nycticebus coucang)
- kukang jawajski (Nycticebus javanicus)
- kukang okularowy (Nycticebus kayan)
- kukang borneański (Nycticebus menagensis)
- potto wielki (Perodicticus potto)
- nibypotto reliktowy (Pseudopottomartini)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN — Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz — Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego — Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Praca zbiorowa — Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991
© medianauka.pl, 2014-01-08, RODZ-105
Data aktualizacji artykułu: 2022-07-31