Mięta długolistna

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Mięta długolistna (Mentha longifolia (L.) Huds.) to wieloletnia roślina z rodziny jasnotowatych, która wytwarza silny aromat. Jest podobna do mięty zielonej, od której różni się owłosieniem spodu liści i łodygi. Mięta długolistna zawiera mentol - alkohol z grupy terpenów.

Występowanie i środowisko PL

Rośnie w Europie, Azji, a także w północno-zachodniej części Afryki i w Azji Mniejszej. Człowiek zawlókł ją do Ameryki Północnej. Zasiedla łąki i zarośla. Lubi wilgotne środowisko, półcień, trochę mniej słoneczne stanowiska i żyzną glebę. Może tworzyć łany. W Polsce występuje pospolicie na terenie całego kraju.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od lipca do sierpnia.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 30-120 cm.

Rozłogi podziemne są silnie wykształcone.

Łodyga jest wyprostowana, rozgałęziona, kanciasta, jasna, owłosiona w górnej części.

Liście mają do 10 cm długości i do 2,5 cm szerokości, są jajowate lub podługowatolancetowate, siedzące. Nasada zaokrąglona, szczyt zaostrzony, brzeg piłkowano-ząbkowany, owłosione od spodu.

Kwiaty są zebrane w kłosy o długości do 10 cm. Dzwonkowaty kielich ma 2-3 mm długości, korona zaś do 4 mm. Jest różowa lub liliowa.

Rozmnażanie

Gatunek ten nie jest zagrożony, jego liczebność populacji wręcz rośnie.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony, jego liczebność populacji wręcz rośnie.

Ciekawostki

Charakterystyczny zapach roślinie nadaje mentol - alkohol, który krystalizuje i topi się w temperaturze 42,5 °C. Jest rozpuszczalny w eterach, alkoholach i tłuszczach, natomiast nie rozpuszcza się w wodzie. Alkohol ten działa bakteriobójczo, stąd lecznicze działanie mięty. Podanie dużej ilości mentolu działa negatywnie na układ nerwowy. Podawanie go kobietom w ciąży i matkom karmiącym jest szkodliwe.

Zbiory i zastosowanie

Zbiera się młode liście i łodygi. Suszy się zaś całe rośliny po ścięciu przy podłożu.

Mięta działa orzeźwiająco i pobudzająco oraz przeciwskurczowo.

Napar z mięty działa na bezsenność, kaszel, chrypkę, eliminuje wzdęcia, pomaga na nudności.

Zioła tego używa się także do aromatyzowania alkoholi, przetworów, potraw, kosmetyków, słodyczy.

Pielęgnacja

Miętę należy często podlewać, a stanowisko chronić poprzez bariery przed nadmiernym rozrostem.

Szkodnikami są stonka miętowa i mączniak.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: nasłonecznione, półcień.
Środowsko: łąkowe.
Użytek: zioła, roślina lecznicza.
Strefy mrozoodporności: 5+. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
Częstość występowania gatunku: częsty w wielu rejonach.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=24.
Status popularności rośliny: gatunek mało popularny w Polsce, mało osób interesuje się tym gatunkiem rośliny.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
						●	●	▸				Kwitnie mięta długolistna.

Pokrewne gatunki roślin

Zioła
Zobacz atlas ziół, roślin leczniczych i przyprawowych.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011