Nadobnik włoski

Nadobnik włoski (Calliptamus italicus) to rzadki u nas szarańczak, wyjątkowo ciepłolubny. Jest szarobrązowy lub czerwonobrązowy z ciemnym rysunkiem. Wzdłuż przedplecza i skrzydeł biegnie jasna linia. Na skrzydłach widnieją ciemne plamy. Tylne odnóża mają czerwonawe golenie. Skrzydła sięgają kolan tylnych odnóży. Skrzydła drugiej pary są od nasady czerwone, a od połowy przeźroczyste. Samice są większe od samców.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

To owad występujący w południowej i środkowej części Europy oraz w Azji. W Polsce występuje rzadko. W zasadzie stała populacja występuje w okolicach Sandomierza. Preferuje ubogie w roślinność, bardzo suche obszary.

Tryb życia i zachowanie

To ciepłolubny szarańczak. Owad ten może tworzyć migrujące stada, podobnie jak to czyni szarańcza. Nadobnik wydaje dźwięki poprzez pocieranie o siebie żuwaczek. Jest to cykanie, słyszane zaledwie z odległości 0,5 m. Owad ten świetnie lata.

Pożywienie

Zjada rośliny, szczególnie bylice.

Rozmnażanie

Przed kopulacją samiec podchodzi samicę tyłem, intensywnie przy tym śpiewając. Nagle chwyta samicę przysadkami odwłokowymi i przystępuje do kopulacji. Rozwój larwalny trwa od maja do lipca. Występuje 5-6 stadium larwalnych. Samica składa jaja w ootekach do gleby (jest ich 20-50 w jednej ootece). Jedna samica może złożyć do 6 ootek. Jaja zimują.

Ochrona i zagrożenia

Niegdyś w Polsce był uważany za szkodnika. Dziś jest u nas zagrożony wymarciem (status "EN" w Polskiej Czerwonej Księdze). W Polsce jest to gatunek chroniony. Chronione są też stanowiska, na których występuje. W rejonie śródziemnomorskim jest to jeden z najbardziej pospolitych szarańczaków.