Sikora uboga
Sikora uboga (Poecile palustris) to sikora podobna do czarnogłówki. Ma krępą budowę ciała. Sterówki są równo ścięte. Głowa jest czarna, policzki białe. Czarna czapeczka ma metaliczny połysk. Z wierzchu ubarwienie jest popielate, spód białawy. Oczy są czarne.
niemiecka: Sumpfmeise
czeska: Sýkora babka
francuska: Mésange nonnette
hiszpańska: Carbonero palustre
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Obszary całorocznego występowania
Obszary gniazdowania
Obszary zimowaniaDługość ogona: 5 cm
Rozpiętość skrzydeł: od 18 cm do 19.5 cm.
Ciężar: od 9 g do 14 g
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Wróblowate, wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: Sikorowate, sikory (Paridae)
Występowanie i środowisko
Ptak ten występuje w Europie i Azji. W Polsce jest średnio liczny na terenie całej Polski. Sikora uboga występuje najliczniej w lasach liściastych, a także w mieszanych. Stroni od zabudowań i małych zadrzewień.
Tryb życia i zachowanie
To ptak osiadły. Poza okresem lęgów tworzy stadka, także z innymi sikorami. W zimie ptaki te mogą tworzyć pary niezależnie od płci.
Pożywienie
Poluje na owady i pajęczaki. Zjada też owoce i nasiona roślin.
Rozmnażanie
Sikora uboga jest monogamiczna. Wyprowadza 1 lęg w roku. Samica od połowy kwietnia lub w maju składa 5-10 (12) jaj, które sama wysiaduje przez 13-17 dni. Samiec pomaga karmić młode. Lotność młode sikorki ubogie uzyskują po 17-20 dniach od wyklucia.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce ptak ten podlega ścisłej ochronie.
Ciekawostki
Brak danych.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2015-06-19, GAT-854 Opis Okres występowania sikory ubogiej w Polsce.
Kalendarz przyrody
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 