Sikora uboga
(Poecile palustris)

Sikora uboga (Poecile palustris) to sikora podobna do czarnogłówki. Ma krępą budowę ciała. Sterówki są równo ścięte. Głowa jest czarna, policzki białe. Czarna czapeczka ma metaliczny połysk. Z wierzchu ubarwienie jest popielate, spód białawy. Oczy są czarne.

Nazwa gatunku

Sikora uboga (Poecile palustris)

Nazwy obce

angielska: Marsh Tit
niemiecka: Sumpfmeise
czeska: Sýkora babka
francuska: Mésange nonnette
hiszpańska: Carbonero palustre

Pierwsze opisanie gatunku

Linnaeus, 1758

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Sikora uboga - mapa występowania na świecie

Sikora uboga - mapa występowania na świecie

Sikora uboga - mapa występowania w Polsce

Legenda

Obszary całorocznego występowania

Obszary gniazdowania

Obszary zimowania

Wielkość

Długość: od 11 cm do 12 cm
Długość ogona: 5 cm
Rozpiętość skrzydeł: od 18 cm do 19.5 cm.
Ciężar: od 9 g do 14 g

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Wróblowate, wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: Sikorowate, sikory (Paridae)

Głos

Odzywa się głosem nieprzypominającym "pitsju", czasem zakończonym "de de de".

Występowanie i środowisko

Ptak ten występuje w Europie i Azji. W Polsce jest średnio liczny na terenie całej Polski. Sikora uboga występuje najliczniej w lasach liściastych, a także w mieszanych. Stroni od zabudowań i małych zadrzewień.

Tryb życia i zachowanie

To ptak osiadły. Poza okresem lęgów tworzy stadka, także z innymi sikorami. W zimie ptaki te mogą tworzyć pary niezależnie od płci.

Pożywienie

Poluje na owady i pajęczaki. Zjada też owoce i nasiona roślin.

Rozmnażanie

Sikora uboga jest monogamiczna. Wyprowadza 1 lęg w roku. Samica od połowy kwietnia lub w maju składa 5-10 (12) jaj, które sama wysiaduje przez 13-17 dni. Samiec pomaga karmić młode. Lotność młode sikorki ubogie uzyskują po 17-20 dniach od wyklucia.