Słonecznik zwyczajny

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus) to jednoroczna roślina zielna z rodziny astrowatych, bardzo wysoka z charakterystycznym koszyczkiem. Jest to roślina uprawna ze względu na nasiona, spożywane bezpośrednio oraz olej słonecznikowy, a resztki z tłoczenia są dodawane do pasz dla zwierząt. Znane są też odmiany ozdobne, sadzone w ogrodach.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus)

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Słonecznik zwyczajny pochodzi z Ameryki Północnej. Wymaga nasłonecznionego miejsca oraz żyznej, wilgotnej gleby.

Słonecznik kwitnie w okresie lipiec-wrzesień.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 2-3 m, odmiany ozdobne są niższe.

Łodyga jest gruba, mocna i sztywna, pojedyncza, czasem słabo rozgałęziona.

Liście są skrętoległe, sercowate, bardzo duże, szorstkie, ogonkowe, piłkowane.

Kwiaty są zebrane w duże kwiatostany (koszyczek), które po przekwitnięciu zwisają w dół. Kwiaty brzeżne są języczkowe, żółte, a środkowe typu rurkowego, bardzo drobne. Ozdobne odmiany mają różne kolory.

Owoc to jadalna niełupka.

Rozmnażanie

Przez rozsiew nasion. Kwiaty są zapylane przez błonkówki.

Ochrona i zagrożenia

Nie jest to roślina zagrożona wyginięciem.

Ciekawostki

Słonecznik ma bardzo duże wymagania uprawne, stąd w Polsce słoneczniki są uprawiane głównie w ogródkach, rzadko na polach (głównie południe Polski). Większość produktów pochodzenia słonecznikowego mamy z importu.

Słonecznik uprawiano już 7 tysięcy lat temu. W Europie pojawił się w XVI wieku.

Czołowym producentem ziarna słonecznika jest Rosja i Ukraina.