Tupaja pospolita

Tupaja, wiewiórecznik (Tupaia glis) to to ssak z rodziny tupajowatych, nieco podobny do wiewiórki, poza pyszczkiem, który u wiewiórecznika jest mocno wydłużony. Ma długi, puszysty ogon.

Występowanie i środowisko

Południowo-zachodnie Chiny, Półwysep Indochiński, Sumatra, Jawa, Borneo.

Tryb życia i zachowanie

Aktywna w dzień. Preferuje tereny leśne. Buduje gniazda w zaroślach. Pokarm pobiera, trzymając go w przednich łapkach, siedząc na tylnych. Lubi się kąpać. Jest samotnikiem. W dzień prowadzi samotniczy tryb życia, ale para przebywa na tym samym terytorium. Terytoria różnych par nie zachodzą na siebie.

Pożywienie

Zjada przede wszystkim owady, ale również mięczaki, małe kręgowce, owoce, nasiona i liście.

Rozmnażanie

Tupaje te tworzą stałe pary. Samica rodzi w ciągu całego roku. Po ciąży trwającej 40-50 dni samica rodzi najczęściej 2 młode. Młode z rodzicami tworzą rodzinę.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Pokrewne gatunki ssaków

Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków zwierząt z tej samej rodziny.

Ciekawostki

Ile śpią ssaki?

Ciekawostki

Najmniejszy ssak

Ciekawostki

Największy ssak

Ciekawostki

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003