Zgniotek cynobrowy

Zgniotek cynobrowy (Cucujus cinnaberinus) to bardzo rzadko spotykany w Polsce chrząszcz z rodziny zgniotkowatych o pięknym, czerwonym ubarwieniu ciała z czarnymi odnóżami i żuwaczkami. Jest podobny do zgniotka szkarłatnego, jednak zgniotek cynobrowy ma całe czarne żuwaczki, zimniejszy odcień czerwieni i nieco inną budowę przedplecza. Pokrywy skrzydłowe są płaskie, całe ciało spłaszczone grzbietowo-brzusznie. Głowa ma trójkątny kształt, mniejsze przedplecze ma owalny kształt. Czułki są paciorkowate.

Występowanie i środowisko

To rzadki w Polsce chrząszcz. Można go spotkać głęboko w puszczy, w martwym drewnie, najczęściej pod korą drzew takich jak osika, dąb, buk, wierzba, jesion i wiąz.

Tryb życia i zachowanie

Zimuje postać larwalna przez dwie kolejne zimy.

Morfologia i anatomia

Długość ciała - 18 mm.

Pożywienie

Zgniotek cynobrowy żywi się martwą materią organiczną - zjada łyko, porażone przez grzyby, które umożliwiają trawienie celulozy. Zdarza się, że atakuje kózkowate i korniki.

Rozmnażanie

Samica wiosną składa jaja w zagłębienia kory. Rozwój trwa nawet 3 lata.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten bliski zagrożenia wymarciem. Ma status NT w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Owad ten znajduje się w Polsce pod ochroną.

Zdjęcia - galeria