Barczatka śliwienica

Barczatka śliwienica (Odonestis pruni) to motyl z rodziny barczatkowatych. Samica jest większa od samca. Ubarwienie pomarańczowe z brunatnymi przepaskami. Skrzydła zakończone faliście. Na żyłce poprzecznej widoczna biała plamka. Druga para skrzydeł jaśniejsza od pierwszej.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Barczatka śliwienica (Odonestis pruni)

© Alexanor – stock.adobe.com


Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Motyl ten występuje w Europie i Azji. W Polsce spotykany na terenie całego kraju poza górami. Występuje w lasach liściastych, mieszanych i sadach.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu od czerwca do sierpnia.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 5-6,5 cm. Zimuje gąsienica.

Pożywienie

Drzewa i krzewy różowate, w tym: śliwa pospolita, śliwa tarnina, śliwa ałycza, wiśnia, czereśnia.

Rozmnażanie

Występuje tylko jedno pokolenie w ciągu roku.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.



Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

         Okres lotu barczatki śliwienicy.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Pokrewne gatunki owadów


Quiz


Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?


Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?


Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?


Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012

© medianauka.pl, 2020-07-23, GAT-635992




©® Media Nauka 2008-2023 r.