Sifaka diademowa

Sifaka (Propithecus diadema) to ssak z rodziny indrisów o miękkim, czarno-białym lub rudo-białym futrze. Twarz jest czarna, nieowłosiona. Między ramieniem a tułowiem znajdują się błony lotne, które umożliwiają zwierzęciu dalekie skoki między gałęziami drzew. Kończyny tylne są długie i silne. Stopy i dłonie przystosowane do poruszania się po gałęziach z kolcami.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko

Występuje w zachodniej części Madagaskaru.

Tryb życia i zachowanie

Żyje w małych grupach od 6 do 10 osobników. Prowadzi nadrzewny tryb życia. Aktywna za dnia. Wydaje odgłosy podobne do szczekania psa i gdakania kury.

Pożywienie

Zjada liście, kwiaty i korę, a także owoce.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 5 miesięcy. Samica rodzi zwykle w sierpniu jedno młode.

Ochrona i zagrożenia CR

Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wymarciem. Ma status CR w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Dzięki błonie lotnej potrafi wykonywać skoki na odległość 12 m.

Pytania

Czy sifaka to lemur?

Sifaka nie należy do rodziny lemurowatych.

Pokrewne gatunki ssaków

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015