Golec piaskowy

Golec piaskowy, golec (Heterocephalus glaber) to mały ssak z rodziny kretoszczurów. Ciało pokryte czerwonawą, żółtawą, pomarszczoną skórą jest prawie nagie. Rosną tylko pojedyncze włosy i na pysku włosy zatokowe. Golce piaskowe nie posiadają małżowin usznych Oczy są bardzo małe.

Występowanie i środowisko

Obszar występowania tego gatunku to wschodnia część Afryki Środkowej. Preferuje tereny suche i piaszczyste.

Tryb życia i zachowanie

Przebywa cały czas pod ziemią. Golce tworzą kolonie złożone z 40 lub większej liczby osobników. W kolonii golców praca dzielona jest między różne osobniki. Kopanie odbywa się kolektywnie. Osobniki kopiące są mniejsze. Jedna samica specjalizuje się w rodzeniu młodych. Cześć osobników zajmująca się rozrodem jest większa od robotników. Dwie kolonie są od siebie odległe minimum o 500 m.

Morfologia i anatomia

Długość ciała od 8 do 9 cm, długość ogona 4 cm. Ciężar ciała wynosi od 40 g do 80 g.

Pożywienie

Golec piaskowy zjada podziemne części roślin.

Rozmnażanie

W kolonii jedna samica jest zapładniana i rodzi młode. Liczba młodych w roku od 1 do 4. W miocie znajduje się przeciętnie 12 młodych (wyjątkowo do 27). Karmi tylko matka. Matkę karmią inne osobniki kolonii. Część młodych dołącza do osobników pracujących, część do osobników nie pracujących. Królowa wydziela feromony, które hamują u innych samic ruję i poziom hormonów męskich u samców. Samica rodzi co 76-84 dni.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

To bardzo ciekawe zwierzę, które tworzy społeczności podobne do tych, jakie tworzą mrówki, pszczoły czy osy.

Pokrewne gatunki ssaków

piaskogrzeb przylądkowy (Georychus capensis)

Ciekawostki

Ile śpią ssaki?

Ciekawostki

Najmniejszy ssak

Ciekawostki

Największy ssak

Ciekawostki

Jak dużo jedzą zwierzęta?

QUIZ

Ssaki Polski — quiz

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Praca zbiorowa – Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991
Praca zbiorowa – Wielka Encyklopedia Przyrody. Ssaki, ISBN 83-7079-784-9, MUZA SA 1997
Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995