Mangusteczka karłowata
Mangusteczka karłowata (Helogale parvula), dawniej mangusta karłowata, to gatunek ssaka z rodziny mangustowatych. To najmniejszy przedstawiciel rodziny. Ubarwienie zmienne. Wierzch szarobrązowy, nogi w dolnej części oraz ogon ciemniejsze. Spód ciała jaśniejszy. Czasem zdarzają się osobniki niemalże czarne, z plamami.
Zdjęcia – galeria
Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.
© Christian Musat – stock.adobe.com
⤢ POWIĘKSZWystępowanie i środowisko
Gatunek ten występuje w Afryce od Etiopii po Eswatini. To zwierzę sawanny i terenów otwartych. Kryją się w opustoszałych termitierach i mrowiskach, w skalnych szczelinach, norach.
Tryb życia i zachowanie
Tworzy niewielkie grupy, złożone z kilkunastu osobników.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 17-23 cm, ogona dodatkowe 15-20 cm, a ciężar ciała 68 g.
Pożywienie
Poluje na owady i drobne kręgowce. Zjada także owoce.
Rozmnażanie
Samica rodzi 2-6 młodych.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Helogale p. ivori, Thomas, 1919
- Helogale p. mimetra, Thomas, 1926
- Helogale p. nero, Thomas, 1928
- Helogale p. parvula, (Sundevall, 1846)
- Helogale p. ruficeps, Kershaw, 1922
- Helogale p. undulatus, (Peters, 1852)
- Helogale p. varia, Thomas, 1902
Pokrewne gatunki ssaków
Ile śpią ssaki?
Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?
Najmniejszy ssak
Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?
Największy ssak
Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?
Jak dużo jedzą zwierzęta?
Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2022-07-14, GAT-3985