Mangusta długonosa, kuzimanze
Mangusta długonosa, kuzimanze (Crossarchus obscurus) to ssak z rodziny łaszowatych. Głowa wydłużona w szpiczasty pysk. Kończyny dość krótkie. Ubarwienie sierści brązowawe, żółtawe i szare. Głowa nieco jaśniejsza, zaś kończyny ciemnobrązowe.
Zdjęcia - galeria
Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.
© Vladimir Wrangel - stock.adobe.com
⤢ POWIĘKSZWystępowanie i środowisko
Mangusta ta występuje w zachodniej części Afryki (na zachód od Ghany po Sierra Leone).
Tryb życia i zachowanie
To ssak o dziennej aktywności. Tworzy grupy liczące sobie nawet ponad 20 osobników. Prowadzi wędrowny tryb życia. Nie pozostaje w jednym miejscu dłużej niż 2 dni. Łatwo się oswaja, W niewoli żyje 6 lat.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 42 cm, ogona 25 cm, a ciężar ciała 1300 g.
Pożywienie
To zwierzę wszystkożerne. Kopie i grzebie w glebie i stertach roślin w poszukiwania jedzenia.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Pokrewne gatunki ssaków
Jak dużo jedzą zwierzęta?
Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?
© medianauka.pl, 2019-10-19, GAT-624404
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
