Mysz zielna, mysz małooka, myszarka zielna
Mysz zielna, mysz małooka, myszarka zielna (Apodemus uralensis) to ssak z rodziny myszowatych, podobny do myszy zaroślowej. Ogon nie jest owłosiony. Ubarwienie szarobrunatne. Od myszy zaroślowej odróżnia się bardziej szarym ubarwieniem, mniejszymi tylnymi stopami i mniejszymi uszami oraz oczami.
Występowanie i środowisko PL
Gatunek ten występuje w Europie i Azji. W Polsce gatunek obecny w południowej części kraju, zaledwie na kilkudziesięciu stanowiskach poza Pieninami, gdzie występuje dość licznie. Lubi skraje lasów i tereny otwarte.
Tryb życia i zachowanie
To mysz aktywna o zmierzchu i w nocy. Potrafi wspinać się na drzewa. Kryje się w dziuplach, norach.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 7-10 cm, dodatkowo ogon ma długość 6-9 cm. Ciężar ciała 13-26,5 g.
Pożywienie
Zjada głównie nasiona drzew, chwastów i traw i zbóż. Poluje też na owady i dżdżownice. zielone części roślin zjada rzadko.
Rozmnażanie
Rozmnaża się przez cały rok, w Polsce od marca do sierpnia. Samica rodzi 3-10 młodych.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2019-08-03, GAT-623213
Pokrewne gatunki ssaków
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 IUCN
- pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Praca zbiorowa - Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
