Niala górska

Niala górska (Tragelaphus buxtoni) to mało znany przedstawiciel krętorogich, zaliczany do antylop. Ubarwienie brązowawe, szarawe. Po bokach ciała widoczne białe pręgi. Białe plamy występują na szyi, nogach, między oczami. Przez grzbiet biegnie pręga. Uszy duże. Rogi wygięte w śrubę, długie na 110 cm. Samice nie mają rogów.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Gatunek ten pochodzi z niewielkiego obszaru w Etiopii w Afryce. Zasiedla górskie łąki na wysokości ponad 2500 m n.p.m.

Tryb życia i zachowanie

Tworzy niewielkie stada.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 190-260 cm, wysokość w kłębie 90-135 cm. Ciężar ciała wynosi 200-225 k g.

Ochrona i zagrożenia EN

Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Pokrewne gatunki ssaków

Eland zwyczajny
Tragelaphus oryx

Kudu małe
Tragelaphus imberbis

Bongo leśne
Tragelaphus eurycerus

Buszbok subsaharyjski
Tragelaphus scriptus

Kudu wielkie
Tragelaphus strepsiceros

Niala grzywiasta
Tragelaphus angasii

Sitatunga sawannowa
Tragelaphus spekii

Wołowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975