Siamang

Siamang (Symphalangus syndactylus) to ssak z rodziny małp człekokształtnych. Ciało pokryte długim, czarnym włosiem. Brwi są rude. Siamang ma bardzo długie włosy na mosznie. Twarz nie jest owłosiona. Ma charakterystyczną grzywkę. Nos szeroki i płaski, duże otwory nosowe. Cechą charakterystyczną siamanga jest nie owłosiony worek krtaniowy, służący jako rezonator.

Zdjęcia - galeria

Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Dżungla i lasy górskie powyżej 1500 m n.p.m. na Malajach i Sumatrze.

Tryb życia i zachowanie

Owoce zrywa rekami i nogami. Żyje w grupach rodzinnych, które chroni swoje terytorium. Nie buduje gniazd. Nocuje na gałęziach.

Pożywienie

Odżywia się owocami, najczęściej fikusów. Zjada też ptasie jaja i owady.

Rozmnażanie

Jest monogamiczny. Ciąża trwa 200-212 dni. Samica rodzi najczęściej jedno młode. Dojrzałość płciową osiąga w wieku 8-10 lat.

Ochrona i zagrożenia EN

Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Hylobates syndactylus (Raffles, 1821)
Symphalangus continentis Thomas, 1908
Symphalangus gibbon (C. Miller, 1779)
Symphalangus subfossilis Hooijer, 1960
Symphalangus volzi (Pohl, 1911)

Pokrewne gatunki ssaków

Gibbon białoręki, lar
Hylobates lar

Gibbon czapkowy
Hylobates pileatus

Gibon białopoliczkowy
Nomascus leucogenys

Gibonowate, gibony, gibbony
Zobacz inne gatunki
z tej rodziny.

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015