Ślepce

Ślepce (Spalacidae) to rodzina ssaków, która liczy dziś 3 gatunki w 2 rodzajach. W Polsce nie żyją żadne gatunki z tej rodziny ssaków. Kopalne szczątki znane od pliocenu.

Wygląd

Mają workowate ciało, mają silne przednie kończyny. Nie mają ucha zewnętrznego, ogona, a oczy ukryte są pod skórą.

Gatunki

To atlas z wykazem gatunków, przynależących do danej rodziny. Aby wyświetlić tylko polskie gatunki, użyj filtra Ukryj obce gatunki, który znajdziesz w panelu bocznym. Możesz także użyć innych ciekawych filtrów, dzięki którym wyświetlisz gatunki z określonego kontynentu, o określonym statusie zagrożenia wyginięciem lub w oparciu jeszcze o inne kryteria. Nasz atlas zawiera karty opisów gatunków wraz ze zdjęciami. Kliknij na nazwę gatunkową lub miniaturę zdjęcia, aby się dowiedzieć czegoś więcej na temat danego gatunku.

Afroślepiec wielkogłowy

Tachyoryctes macrocephalus

Afroślepiec wielkogłowy (Tachyoryctes macrocephalus) to ssak z rodziny ślepców. Ubarwienie beżowe. Głowa bardzo duża w stosunku do proporcji całego ciała.

Ślepiec mały, ślepiec pontyjski

Nannospalax leucodon

Ślepiec pontyjski to przedstawiciel rodziny ślepców o popielatym futerku, charakterystycznym nosem. Prowadzi podziemny tryb życia. Występuje na terenach trawiastych Europy południowo-wschodniej.

Zdjęcia - galeria

Galeria ta zawiera zdjęcia gatunków opisywanych w tym artykule. Więcej zdjęć można zwykle znaleźć w artykułach, opisujących poszczególne rodzaje i gatunki.

Inne gatunki

Cannomys badius
Eospalax fontanierii
Eospalax rothschildi
Eospalax smithii
Myospalax aspalax
Myospalax psilurus
Nannospalax ehrenbergi
Nannospalax xanthodon
Rhizomys pruinosus
Rhizomys sinensis
Rhizomys sumatrensis
Spalax arenarius
Spalax giganteus
Spalax graecus
ślepiec (Spalax microphthalmus)
Spalax uralensis
Spalax zemni
Tachyoryctes splendens

Występowanie i środowisko

Żyją we wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego. Prowadzą podziemny tryb życia. Ich ciało jest do tego skrajnie przystosowane. Są typowymi mieszkańcami stepów.

Tryb życia i zachowanie

Kopią głębokie i długie korytarze. Ich długość może wynosić 250 m. Charakterystyczny jest brak otworów wyjściowych z systemu korytarzy. Chodniki zwykle leżą tuż pod ziemią, komory gniazdowe i spiżarnie na głębokości nawet 3,5 m.