Śliwa tarnina

Śliwa tarnina (Prunus spinosa) to ciernisty krzew z rodziny różowatych o leczniczych właściwościach.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Występowanie i środowisko PL

Tarnina występuje w Europie i Azji oraz w Ameryce Północnej, dokąd została zawleczona przez człowieka. Porasta zarośla i skraje lasów, miedze i przydroża. Lubi ciepłe i osłonięte miejsca. Jest to pospolita roślina w Polsce.

Kwitnie w okresie od kwietnia do maja.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 1-3 m.

Gałęzie są za młodu gęsto owłosione, później gęsto pokryte bardzo ostrymi kolcami.

Liście mają długość od 2 do 4 cm, mają eliptyczny kształt i są brzegiem piłkowane.

Kwiaty są białe, wyrastają parami.

Owoc ma niebieskoczarny kolor, jest kulisty. To pestkowiec. Ma bardzo cierpki smak.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Potoczne nazwy tej rośliny to: ciarki, ciernie czarne, dzika śliwa, śliwa tarka, tarnina, tarnosliwa.

Ukłucie cierniem jest niebezpieczne.

Pestki owoców tarniny są trujące!

Zbiory i zastosowanie

Surowiec zielarski stanowią kwiaty i owoce. Kwiaty działają moczopędnie, regulują przemianę materii, redukują nadmiar jonów sodu w organiźmie, uszczelniają naczynia krwionośne, mogą powodować rozwolnienie.

Owoce mają działanie ściągające, zapierające, przeciwzapalnie. Mają w sobie dużą zawartość witaminy C. Uwaga! Pestki są trujące!

Owoce można wykorzystywać na przetwory. Na surowo miąższ można spożywać po przemarznięciu.