Stynka
Stynka (Osmerus eperlanus) to gatunek ryby z rodziny stynkowatych o wrzecionowatym, spłaszczonym bocznie ciele, pokrytym dużymi, bezbarwnymi łuskami. Grzbiet jest ciemniejszy. Wzdłuż boków biegnie niebieskawy pas. Tworzy wiele form geograficznych i ekologicznych.
niemiecka: Stint
czeska: Koruška evropská
francuska: éperlan d'Europe
hiszpańska: Eperlano europeo
Azja - nie;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Ameryka Środkowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Ciężar: do 250 g
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ryby kostnoszkieletowe (Osteichtyes)
Rząd: Łososiokształtne (Salmoniformes)
Rodzina: Stynki, stynkowate (Osmeridae)
Występowanie i środowisko
Występuje w zlewisku Morza Bałtyckiego i Północnego. Jest to ryba morska, ale na tarło wchodzi do rzek. Są też formy słodkowodne, żyjące w jeziorach.
Tryb życia i zachowanie
Stynka żyje zwykle 2-3 lata, najdłużej 8 lat. Prowadzi stadny tryb życia. To gatunek pelagiczny.
Morfologia i anatomia
Dorasta do długości 30 cm i 250 g wagi ciała. Szczęka dolna jest wysunięta przed górną. W pysku znajdują się ostre zęby.
Pożywienie
Narybek stynki odżywia się planktonem. Osobniki dorosłe są drapieżnikami. Przejawiają kanibalizm.
Rozmnażanie
Tarło odbywa w rzekach w czasie zależnym od temperatury wody, od lutego do maja. Na tarło wybiera płycizny z kamienistym dnem. Trze się w nocy. Ikra uwalniana jest do wodnej toni.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Stynka odgrywa duża rolę w przemyśle konserwowym. Nie jest chroniona w Polsce.
Ciekawostki
Stynka pachnie świeżym ogórkiem.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2016-09-01, GAT-4212 Opis Trwa tarło stynki.
Kalendarz przyrody
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 ● ● ● ●