Tamaryna czarnolica

Tamaryna czarnolica (Saguinus geoffroyi) to gatunek ssaka z rodziny pazurkowców. Wierzch brązowy, spód biały, na głowie biały, krótki czub. Część twarzowa ciemna, bardzo skąpo owłosiona. Ogon długi, ciemny i grubszy na końcu. Dawna nazwa tego gatunku to tamaryna Geoffroya.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.


Występowanie i środowisko

Ssak ten żyje w lasach od Panamy po Kolumbię.

Tryb życia i zachowanie

To ssak o dziennej aktywności. Tworzy grupy rodzinne.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 22-25 cm, ogona 36-38 cm, a ciężar ciała 300-600 g.

Pożywienie

Zjada owoce, jaja, drobne zwierzęta.

Rozmnażanie

Po ciąży trwającej 160-170 dni samica rodzi najczęściej 2 młode.

Ochrona i zagrożenia NT

Gatunek ten bliski zagrożenia wymarciem. Ma status NT w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.


Pokrewne gatunki ssaków

ikonaTamaryna białoczuba
Saguinus oedipus
ikonaTamaryna cesarska
Saguinus imperator
ikonaTamaryna czerwonobrzucha
Saguinus labiatus
ikonaTamaryna srokata
Saguinus bicolor
ikonaTamaryna złotoręka
Saguinus midas
Pazurkowce
Pazurkowce

Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Ile śpią ssaki?

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
  • Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
  • Zbigniew Woliński, Janusz Towpik – Małpy i małpiatki – Atlas, ISBN 83-02-02980-J, WSiP 1990

© medianauka.pl, 2022-09-17, GAT-622150




Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.
©® Media Nauka 2008-2023 r.