Zębiełek białawy
© pavar - fotolia.com
Zębiełek białawy (Crocidura leucodon) to gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych. Ubarwienie szarobrązowe z wierzchu, jasne od spodu. Głowa jest ostro zakończona ryjkiem. Na ogonie widoczne są szarawe włosy. Małżowiny uszne wystają z futerka.
Występowanie i środowisko PL
Gatunek występuje w Europie i Azji. W Polsce spotykany jest na południu kraju, w Wielkopolsce, na Lubelszczyźnie. Jest rzadko spotykany w Polsce. Zasiedla pola, łąki, skraje lasów. Zimą wchodzi do zabudowań ludzkich.
Tryb życia i zachowanie
Zębiełek białawy zimuje w zabudowaniach wiejskich. To ssak o nocnej aktywności. Korzysta z nor i korytarzy gryzoni. Czasem sam buduje nieskomplikowane nory i korytarze. Młode osobniki mogą tworzyć karawanę, poprzez trzymanie się pyszczkiem za ogony. Żyje tylko 1,5 roku.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 9,5-11,5, z czego na ogon przypada do 3,5 cm, a ciężar ciała 7-15 g. Zębiełki w odróżnieniu od ryjówek i rzęsorków mają białe zęby.
Pożywienie
Jest drapieżnikiem, polującym na owady i ich larwy, a także pajęczaki i inne bezkręgowce. Zjada także małe gryzonie. Gdy nie ma pokarmu pochodzenia zwierzęcego zjada też rośliny i padlinę.
Rozmnażanie
Rozmnaża się od wiosny do jesieni. Po ciąży, która trwa 31-33 dni samica rodzi 3-9 młodych. W ciągu roku może mieć 2-3 mioty.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Ssak ten podlega w Polsce ochronie.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | Okres rozrodczy zębiełka białawego. |
Pokrewne gatunki ssaków
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
© medianauka.pl, 2019-02-05, GAT-16033
Data aktualizacji artykułu: 2022-05-21