Antylopik przylądkowy

Antylopik przylądkowy (Raphicerus melanotis) to gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny krętorogich, zaliczany do antylop. Dawna nazwa tego ssaka to grysbok. Sierść płowo-brązowa. Na głowie niekiedy ciemne i białe plamy.

Zdjęcia - galeria

Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

Antylopik przylądkowy (Raphicerus melanotis)

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Gatunek ten występuje w skrajnie południowej części Afryki. Preferuje otwarte tereny.

Tryb życia i zachowanie

To zwierzę o nocnej aktywności.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 63-75 cm, ogona 5-8 cm, wysokość w kłębie 45-55 cm.

Pożywienie

Zjada pokarm roślinny.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 210 dni.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Pokrewne gatunki ssaków

Skocznik antylopi
Antidorcas marsupialis

Addaks, adaks
Addax nasomaculatus

Anoa nizinny, bawołek
Bubalus depressicornis

Antylopowiec szablorogi
Hippotragus niger

Arui, owca grzywiasta
Ammotragus lervia

Banteng
Bos javanicus

Bawolec, antylopa krowia
Alcelaphus buselaphus

Bawół afrykański, bawół kafryjski
Syncerus caffer

Bawół indyjski, arni
Bubalus arnee

Bizon
Bison bison

Bongo, antylopa bongo
Tragelaphus eurycerus

Krętorogie, pustorożce, wołowate
Zobacz inne gatunki
z tej rodziny.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 IUCN
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975