Czapla biała
Czapla biała (Ardea alba) to to typowy przedstawiciel rodziny czapli o białym upierzeniu. Dziób żółty (jesienią i zimą), czarny u nasady w sezonie lęgowym, nogi czarne. Od oczu do nasady dzioba biegnie zielonkawa plama. Jest pokrojem i wielkością podobna do czapli siwej, jednak oprócz innego koloru upierzenia czapla biała ma dłuższą szyję oraz nogi, przez co wydaje się dużo smuklejsza. Brak dymorfizmu płciowego.
Występowanie i środowisko
Cieplejsze rejony wszystkich kontynentów. Do Polski zalatuje bardzo rzadko. W okresie lęgowym zamieszkuje duże obszary trzcin, delty rzek, niewielkie zbiorniki wodne, zarośla mangrowe. W Polsce jest to skrajnie nieliczny ptak lęgowy.
Tryb życia i zachowanie
Tworzy duże kolonie. W locie nogi są wysunięte i wyprostowane poziomo poza koniec ogona, uderzenia skrzydłami są powolne i głębokie.
Morfologia i anatomia
W okresie godów czapla biała ma wydłużone barkówki, pióra na piersi i u nasady szyi. Dziób podczas okresu rozrodczego jest ciemny z żółtą nasadą, w pozostałym czasie jest żółty.
Pożywienie
Zjada zwierzęta bagienne i wodne, szczególnie owady i małe ryby.
Rozmnażanie
Gnieździ się w koloniach czasem nawet po kilka tysięcy par. Najczęściej gniazduje w trzcinach. Samica składa 3-5 jaj. Inkubacja trwa 25-28 dni. Pisklęta przebywają w gnieździe 6 tygodni.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce czapla biała podlega ścisłej ochronie.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2013-06-20, GAT-616
