Bycznik, tyfeusz
Bycznik, tyfeusz (Typhaeus typhoeus) to gatunek chrząszcza z rodziny żukowatych. Ubarwienie czarne z połyskiem. U samca na przedpleczu znajdują się trzy rogi, z czego środkowy jest krótszy. U samicy rogów brak. Pokrywy skrzydłowe mają podłużne rowki.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
© Cosmin Manci - stock.adobe.com
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko PL
Występuje na terenach otwartych, wrzosowiskach w sosnowych lasach. W Polsce spotykany dość rzadko, głównie na zachodzie kraju.
Tryb życia i zachowanie
Okres występowania postaci dorosłej od września do czerwca. Jest aktywny zimą. Bycznik kopie długie na 1,5 m korytarze, w których gromadzi odchody zajęcy, owiec, królików, saren i jeleni.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 10-12 mm.
Pożywienie
Odżywia się odchodami ssaków.
Rozmnażanie
Okres godowy trwa od lutego do kwietnia. Larwy rozwijają się w podziemnych korytarzach bocznych od głównego z odchodami ssaków. Cykl rozrodczy trwa do dwóch lat.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Pytania
To jedyny nasz żuk, który posiada trzy rogi.Kalendarz przyrody
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
| ● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | Występuje postać dorosła bycznika. |
Pokrewne gatunki owadów
- Żuk leśny (Anoplotrupes stercorosus)
- Krawiec głowacz (Lethrus apterus)
- (Bolbelasmus unicornis)
- Plug pospolity (Aphodius fimetarius)
- Żuk gnojowy (Geotrupes stercorosus)
- Żuk wiosenny (Trypocopris vernalis)
© medianauka.pl, 2019-03-23, GAT-1425