Mandryl barwnolicy

Mandryl (Mandrillus sphinx) to ssak z rodziny małp wąskonosych. Ma mocno wydłużony, barwny pysk, silne zęby. Futro jest zielono-rude na grzbiecie, żółto-białe od strony brzusznej. Na głowie grzywa i żółta broda. Od nosa w kierunku oczu biegnie po każdej stronie 6 niebiesko ubarwionych zgrubień, oddzielonych purpurowymi rowkami, charakterystycznych dla mandryla. Okolice nosa czerwone lub różowe. Dla tego gatunku stosuje się także następujące nazwy: pawian leśny, krótkoogonowy pawian leśny, pawian bruzdopoliczkowy.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko

Lasy zachodniej Afryki równikowej.

Tryb życia i zachowanie

Przebywa na ziemi, czasem na drzewach. Tworzą stada liczące kilkadziesiąt osobników. Stadu przewodzą stare samce. Prowadzi naziemny tryb życia. Dominujący samiec jest najbardziej ubarwiony. Grupa zajmuje terytorium 1000-5000 ha. Prowadzi koczowniczy tryb życia. Dziennie stado pokonuje do 4,5 km. Gdy małpy znajdą owocujące drzewa zostają w miejscu tak długo, aż zjedzą wszystkie owoce. Noc mandryle spędzają na drzewach.

Morfologia i anatomia

Skóra mandrylów ma wiele gruczołów, których wydzielina służy to znakowania terytorium.

Pożywienie

Owoce, orzechy, części roślin, małe zwierzęta.

Rozmnażanie

Okres godowy trwa od lipca do września. Ciąża trwa 220-270 dni. Samica rodzi jedno młode, które nosi na grzbiecie. Młode znajduje się pod opieką matki przez rok. Dojrzałość płciową mandryle osiągają w wieku 4-6 lat.

Ochrona i zagrożenia VU

Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Mandryle nierzadko żerowały na plantacjach, przez co były tępione przez rolników.

Ciekawostki

Mandryl jest najbardziej ubarwioną małpą w przyrodzie. Inne nazwy gatunku to pawian leśny, krótkoogonowy pawian leśny, pawian bruzdopoliczkowy.

Pokrewne gatunki ssaków

Mandryl równikowy (Mandrillus leucophaeus)

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988