Owca domowa

Owca domowa (Ovis aries) to zwierzę domowe z rodziny krętorogich, pochodzące od owcy dzikiej. Samica nosi nazwę maciorki, samiec nazywany jest baranem lub trykiem, młode nazywamy jagniętami.

Nazwa gatunku

Owca domowa (Ovis aries)

Nazwy obce

angielska: Sheep
niemiecka: Hausschaf
czeska: Ovce domácí
francuska: Mouton
hiszpańska: Oveja doméstica

Pierwsze opisanie gatunku

Linnaeus, 1758

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - tak;
Ameryka Południowa - tak;
Australia - tak;
Antarktyda - nie;
Owca domowa - mapa występowania w Polsce

Owca domowa - mapa występowania w Polsce

Wielkość

Ciężar: od 20 kg do 150 kg

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Parzystokopytne (Artiodactyla)
Rodzina: Krętorogie, pustorożce, wołowate (Bovidae)

Występowanie i środowisko

Cały świat.

Tryb życia i zachowanie

Brak danych.

Pożywienie

Pokarm roślinny.

Rozmnażanie

Jagnięta uzyskują dojrzałość płciowo po kilku miesiącach lub po roku.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie został jeszcze przypisany do żadnej kategorii ryzyka według kryteriów IUCN.

Ciekawostki

Uzyskano wiele ras owiec. Oto niektóre z nich:

merynosy - owce wełniste, mają delikatną budowę, cienką wełnę, wyhodowane na Półwyspie Pirenejskim,
owce krosbredowe,
owce merynosowe polskie pogrubione - jedne z najważniejszych w Polsce,
kenty - rasa angielska, wełnisto-mięsna,
rambouillety - rasa francuska,
beriszony - rasa francuska,
owce fryzyjskie - owce mleczno-wełniste, osiąga największą mleczność - około 500 l rocznie
owce romanowskie,
wrzosówki,
cakiele,
owce gisarskie - owce tłustopośladkowe, osiągają duże rozmiary, są hodowane w Azji,
karakuły - owce wyhodowane w VIII w. w Turkiestanie,
owce czterorogie.

Udomowienie owcy nastąpiło około 6-8 tysięcy lat p.n.e. w zachodniej Azji. Początkowo hodowano owce dla mięsa i skóry, dopiero potem dla wełny (runa) i mleka.

Zdjęcia - galeria